Aekiya rajyaya (ඒකීය රාඡ්‍යය) and orumiththa nadu (ஒுமித்த நா)

In this article, aekiya rajyaya/orumiththa nadu means a State which is undivided and indivisible, and in which the power to amend the Constitution, or to repeal and replace the Constitution, shall remain with the Legislature and the People of Sri Lanka as provided in this Constitution – Pic by Shehan Gunasekara

---

There is a report given by the expert panel appointed by the Steering Committee of the Constitutional Assembly in the form of a draft constitution. Based on this, the Steering Committee will have to prepare a draft constitution, if they wish, to be discussed at the Constitutional Assembly. The description of the State is different in this document compared to the existing constitution and it is being debated at the public forums now. 

In our Constitution Article 1 and 2 are as follows. 

“Sri Lanka (Ceylon) is a Free, Sovereign, Independent and Democratic Socialist Republic and shall be known as the Democratic Socialist Republic of Sri Lanka.” “The Republic of Sri Lanka is a Unitary State.”

In the proposed report of the expert panel under the guidance of the Steering Committee the State is described as follows:

“Sri Lanka (Ceylon) is a free, sovereign and independent Republic which is an aekiya rajyaya/orumiththa nadu, consisting of the institutions of the Centre and of the Provinces which shall exercise power as laid down in the Constitution.”

In this article, aekiya rajyaya/orumiththa nadu means a State which is undivided and indivisible, and in which the power to amend the Constitution, or to repeal and replace the Constitution, shall remain with the Legislature and the People of Sri Lanka as provided in this Constitution.

The word “unitary” is removed and in the place of it two Sinhala and Tamil wards were inserted.

In the second paragraph the terms aekiya rajyaya, the Sinhala term, and orumiththa nadu, the Tamil term, were described and it was expressly stated that the State is undivided and indivisible. The word indivisible is not used in the existing Constitution to describe the State. In the French Constitution it was stated that the State was indivisible. It was also expressly stated that it is “aekiya” or “oru” since only Legislature and the people of Sri Lanka can amend the constitution or introduce a new one. 

Oxford Dictionary defined the word unitary as follows:

“Relating to a system of government or organisation in which the powers of the constituent parts are vested in a central body – ‘a unitary rather than a federal state’”.

It defined the word federal as follows:“Having or relating to a system of government in which several states form a unity but remain independent in internal affairs – ‘a federal Europe’”.

In ‘Constitutional Law’ written by Patrick Monahan, Byron Shaw and Padraic Ryan, Unitary State is defined as follows: 

“A state in which undivided sovereignty is conferred on the national (central) government, as distinguished from a federal or confederal system.”

M.A. Sumanthiran MP, a member of the steering committee, mentioned at a television debate that although the State is ‘aekiya’ the governance structure is having federal features so that the word unitary cannot be used to identify the Republic of Sri Lanka. The present governance structure based on the 13th Amendment to the Constitution is also having federal features. Jayampathi Wickramarathne, a member of the steering committee, said at a meeting held at the Lakshman Kadirgamar Center to discuss the proposed report of the expert panel of the new constitution that provincial councils were not given authority to change the Constitution and that power was given to the Center. After the approval of the Legislature it should be approved by the people of whole Sri Lanka and it is not necessary to consult the Provincial Councils in this respect

M.A. Sumanthiran MP, a member of the steering committee, mentioned at a television debate that although the State is ‘aekiya’ the governance structure is having federal features so that the word unitary cannot be used to identify the Republic of Sri Lanka. The present governance structure based on the 13th Amendment to the Constitution is also having federal features.

Jayampathi Wickramarathne, a member of the steering committee, said at a meeting held at the Lakshman Kadirgamar Center to discuss about the proposed report of the expert panel of the new constitution that provincial councils were not given authority to change the constitution and that power was given to the Center. After the approval of the Legislature it should be approved by the people of whole Sri Lanka and it is not necessary to consult the Provincial Councils in this respect. 

Speaking in Sinhala he said, therefore, that the State is ‘aekiya’. He further said that in order to change the constitution, in the USA approval should be given by the provinces and in India approval should be given by the provinces to change certain articles only. Therefore USA is a federal state and India is a partial federal state.

In the constitutions of USA, India, France and South Africa it was not stated whether the constitutions were unitary or federal. If a constitution is unitary the Center should be able to take back the power, it has given to the provinces. That is the meaning of the word unitary defined by the Oxford Dictionary. According to the 13th Amendment to the Constitution it is not possible to take back certain powers vested in the provinces by the Central Government. Therefore even existing the Constitution is not unitary to its core.

According to the proposed report, the Legislature cannot enact laws for the subjects allocated to the provinces and if doing so it should be done with the concurrence of all the provinces. Otherwise a two-third majority should be obtained for the proposal either in the Parliament or in the Second chamber and thereafter it should be approved by the people at a referendum.

The Central Legislature by its own cannot take back the powers given to the provinces. Therefore the governance structure does not have unitary features. In order to take back the powers given to the provinces the Legislature should approve it with two-third majority and thereafter it should be ratified by the people as a whole. Therefore the State does not have federal features. The sovereignty of the people is not divided in this case. State is one unit – aekiya. In Tamil oru means one. In case if the central Legislature cannot enact laws at all without the approval of the provincial councils, then the sovereignty is divided.

Also according to the report if there is an amendment to the Constitution or to repeal and reintroduce a new constitution, Parliament and the Second Chamber should approve it with two-third majority and if the Constitutional Court opines it should be approved by the people at a referendum. Therefore sovereignty is not divided.

This means the State is not divided and not divisible. Governance structure is divided to a certain extent. Governance structure is within the State. Therefore divided governance structure is becoming undivided within the unit of the State under the condition of referendum. 

The Fifth Article of the Constitution of the USA reads as follows: “The Congress, whenever two thirds of both Houses shall deem it necessary, shall propose Amendments to this Constitution, or, on the Application of the Legislatures of two thirds of the several States, shall call a Convention for proposing Amendments, which, in either Case, shall be valid to all Intents and Purposes, as part of this Constitution, when ratified by the Legislatures of three fourths of the several States, or by Conventions in three fourths thereof, as the one or the other Mode of Ratification may be proposed by the Congress…” 

According to Article 368 of the Indian Constitution, amendments to certain articles of the constitution should be ratified by the Legislatures of not less than one-half of the States. Therefore sovereignty of USA is divided and the sovereignty of India is divided to a certain extent. Therefore in the proposed frame of the Constitution, it is not possible to use the word unitary to identify State since the word unitary deals with the governance structure as well although in constitutional law it coincides with undivided sovereignty. Sinhala word aekiya and Tamil word orumiththa nadu do not have the connotations the English word unitary is having. Hence it is correct to use those Sinhala and Tamil words rather than using the English word

According to Article 368 of the Indian Constitution, amendments to certain articles of the constitution should be ratified by the Legislatures of not less than one-half of the States. Therefore sovereignty of USA is divided and the sovereignty of India is divided to a certain extent.

Therefore in the proposed frame of the Constitution, it is not possible to use the word unitary to identify State since the word unitary deals with the governance structure as well although in constitutional law it coincides with undivided sovereignty. Sinhala word aekiya and Tamil word orumiththa nadu do not have the connotations the English word unitary is having. Hence it is correct to use those Sinhala and Tamil words rather than using the English word.

(The writer is a Chartered Accountant and holds a MBA offered by PIM of University of Sri Jayewardenepura)

ඒකීය රාජ්‍යය සහ ஒருமித்த நாடு

දැනට පවතින ව්‍යවස්ථා සම්පාදන ක්‍රියාවලිය පිළිබඳව සහ යෝජිත ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිපාදන පිළිබඳව ලියැවුණු මූලික ලිපියක් පසුගිය සතියේ පළවිය. මේ ලිපියෙන් සාකච්ඡා කිරීමට බලාපොරොත්තු වන්නේ යෝජිත ප්‍රතිපාදන අනුව රාජ්‍යයේ ස්වභාවය පිළිබඳවයි.

පසුගියදා ලක්ෂ්මන් කදිරගාමර් මධ්‍යස්ථානයේ දී සිවිල් සමාජ සහ වෘත්තීය සමිති එකමුතුවේ සංවිධානයෙන් පැවති නව ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ සංවාදයේදී අදහස් දක්වමින් මෙහෙයුම් කමිටු සාමාජික ජයම්පති වික්‍රමරත්න, යෝජිත ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳ විද්වත් කමිටු වාර්තාව අනුව පළාත් සභාවලට ව්‍යවස්ථාව වෙනස් කිරීමේ බලතල ලබාදී නොමැති අතර එම බලතල ලබාදී ඇත්තේ මධ්‍යයට බවත් ව්‍යවස්ථාදායකයේ අනුමැතියෙන් පසු ජනමත විචාරණයකට යන්නේ නම් එයට සමස්ත ශ්‍රී ලංකාවේම ජනතාවගේ අනුමැතිය ලැබිය යුතු බවත් ඒ සඳහා පළාත් සභාවලින් විමසිය යුතු නැති බවත් එබැවින් රාජ්‍යය ඒකීය බවත් කියා සිටියේය. එමෙන්ම ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ ව්‍යවස්ථාව වෙනස් කිරීමට ප්‍රාන්ත රාජ්‍යවලින් අවසර ගත යුතු බවත් ඉන්දියාවේ සමහර වගන්ති වෙනස් කිරීමට ප්‍රාන්තවලින් අවසර ගත යුතු බවත් ඒ අනුව ඇමෙරිකාව ෆෙඩරල් රාජ්‍යයක් බවත් ඉන්දියාව අර්ධ ෆෙඩරල් රාජ්‍යයක් බවත් කීය.

ඇමෙරිකාවේ හෝ ඉන්දියාවේ හෝ ප්‍රංශයේ හෝ දකුණු අප්‍රිකාවේ හෝ ව්‍යවස්ථාවල ඒවා Unitary ද එසේ නැතහොත් Federal ද යන බව සඳහන් නොවේ. නූතන ව්‍යවස්ථාවල මෙම ලක්ෂණ අඩු වැඩි වශයෙන් තිබේ. යම් ව්‍යවස්ථාවක් Unitary නම් මධ්‍යය විසින් දුන් බලය නැවත අවශ්‍ය විට ලබා ගත හැකි විය යුතුය. නමුත් දැනට ඇති ව්‍යවස්ථාවේ 13 වන සංශෝධනයට අනුව පාර්ලිමේන්තුවට අවශ්‍ය විට පළාත් සභාවල බලතල ඒවායේ අනුමැතියකින් තොරව නැවත පවරා ගත නොහැක. එබැවින් දැනට පවතින ව්‍යවස්ථාවද Unitary නොවේ.

යෝජිත ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිපාදන අනුව ව්‍යවස්ථාදායකයට පළාත් සභාවලට අදාළ විෂයයන් සඳහා නීති පැනවිය නොහැක. එසේ පනවන්නේ නම් ඒ සඳහා සියලු පළාත් සභා එකඟ විය යුතුය. එසේ නැතහොත් පාර්ලිමේන්තුවේ හෝ දෙවන මන්ත්‍රණ සභාවේ හෝ පැමිණ නොසිටින මන්ත්‍රීවරුන්ද ඇතුළු සියලු මන්ත්‍රීවරුන්ගේ තුනෙන් දෙකක අනුමැතිය සහ ජනමත විචාරණයකදී සමස්ත ජනතාවගේ අනුමැතිය ඒ සඳහා හිමිවිය යුතුය. එසේ වුවද සියලු පළාත් සභාවල එකඟතාවයෙන් මෙම නීති පනවන්නේ නම් ඉන් පසුව ඒ කරුණ සම්බන්ධයෙන් නීති පැනවීමට පළාත් සභාවලට බලය ඇත. මේවා Unitary ලක්ෂණ නොවේ. 

එනමුත් රාජ්‍යය එක් රාජ්‍යයකි. දෙමළෙන් ‘ඔරු’ වශයෙන් සඳහන් වන්නේ ‘එක්’ යන අර්ථයයි. එසේ වන්නේ පරමාධිපත්‍යය බෙදී නොමැති නිසාය. ඉහත සඳහන් කළ පරිදි මධ්‍යම ආණ්ඩුවට, පළාත් සභාවලට භාරදුන් කාර්යයන් සඳහා නීති සම්පාදනයට, පළාත් සභාවලින් අවසර ගත යුතු නමුත් එසේ නොමැති නම් ව්‍යවස්ථාදායකයේ තුනෙන් දෙකක අනුමැතියෙන් සහ සමස්ත ජනතාවගේ අනුමැතියෙන් එම නීති අනුමත කරගත හැකි නිසා පරමාධිපත්‍යය බෙදී නොමැත. යම් හෙයකින් එම නීති සම්පාදනය පළාත් සභාවල අනුමැතියකින් තොරව කිසිසේත්ම කළ නොහැකිනම් පරමාධිපත්‍යය බෙදී ඇත. එය එසේ නොවේ.

එමෙන්ම යෝජිත ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිපාදන අනුව ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් කෙරෙන්නේ නම් පාර්ලිමේන්තුවේ සහ දෙවන මන්ත්‍රණ සභාවේ නොපැමිණි මන්ත්‍රීවරුන්ද ඇතුළුව තුනෙන් දෙකක අනුමැතිය සහ ව්‍යවස්ථා අධිකරණය අවශ්‍යයයි සිතන්නේ නම් සමස්ත ජනතාවගේ අනුමැතිය සහිතව එය කළ යුතුය. ඒ සඳහා පළාත් සභාවල අනුමැතිය අවශ්‍ය නොවේ. එබැවින් පරමාධිපත්‍යය බෙදී නොමැත. 

මෙයින් අදහස් වන්නේ රාජ්‍යය බෙදී නොමැති බවත් පාලන ක්‍රමය යම් ප්‍රමාණයකට එසේ නොමැති නම් එක්තරා මට්ටමකට බෙදී ඇති බවත්ය. පාලන ක්‍රමය තිබෙන්නේ රාජ්‍යය තුළය. එබැවින් පාලන ඒකක තුළ යම් මට්ටමකට බෙදී ඇති පාලන ක්‍රමය, සමස්ත ජනතාවගෙන් කෙරෙන ජනමත විචාරණය යන කොන්දේසිය යටතේ රාජ්‍යය නැමැති ඒකකය තුළ නොබෙදී ඒකීය වේ. 

ඇමෙරිකන් ව්‍යවස්ථාවේ පස්වන ව්‍යවස්ථාව අනුව කොන්ග්‍රසයේ සහ සෙනෙට් සභාවේ තුනෙන් දෙකක අනුමැතිය තිබේ නම් ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් කළ හැකි අතර එය ප්‍රාන්ත ව්‍යවස්ථාදායකවලින් හතරෙන් තුනක අනුමැතිය ලැබිය යුතුවේ. එබැවින් ප්‍රාන්තවල අනුමැතියකින් තොරව ඇමෙරිකාවේ ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයක් කළ නොහැක.

ඉන්දියාවේ ව්‍යවස්ථා සංශෝධන කළ හැක්කේ 368 වන ව්‍යවස්ථාව අනුවයි. ඒ අනුව ව්‍යවස්ථාවේ ජනාධිපතිවරයා තෝරා  ගැනීම ඇතුළු සමහර වගන්තිවලට කෙරෙන සංශෝධන ප්‍රාන්ත ව්‍යවස්ථාදායක  සභා භාගයකට නොඅඩු සංඛ්‍යාවකින් අනුමත විය යුතුය. එබැවින් ඇමෙරිකාවේ ජනතා පරමාධිපත්‍යය බෙදී පවතින අතර ඉන්දියාවේ එය අර්ධ වශයෙන් බෙදී පවතී. මෙරට යෝජිත ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිපාදන අනුව ජනතා පරමාධිපත්‍යය බෙදී නොමැත. එබැවින් රාජ්‍යය ඒකීය වේ. ■

 510 වන සමබිම ඉරිදා අතිරේකයට හර්ෂ ගුණසේන විසින් ලියන ලද ලිපියකි.

අන්තර්ගතය නොබලා කෙරෙන ව්‍යවස්ථා සංවාදය

නව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාව පිළිබඳව වන සාකච්ඡාවලදී මූලික කරුණු පිළිබඳව සාකච්ඡා වන බව පෙනෙන්නට ඇති අතර එහි පුළුල් අන්තර්ගතය පිළිබඳ සංවාදයක් ඇතිවී නැත. ඉතාම විවෘතව දක්වා ඇති දේ කුමන්ත්‍රණයක් ලෙස දකින්නට බොහෝ අය උත්සාහ කරති. 

නව ව්‍යවස්ථාව කෙටුම්පත් කිරීමේ ක්‍රියාවලියේ මුල් පියවර වශයෙන් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා ප්‍රතිසංස්කරණය පිළිබඳ මහජන අදහස් විමසීම සඳහා නීතිඥ ලාල් විජේනායකගේ ප්‍රධානත්වයෙන් යුත් කමිටුවක් පත් කරන ලද අතර එහි වාර්තාව 2016 මැයි මස නිකුත් කරන ලදී. මින් පසුව පාර්ලිමේන්තුව ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා මණ්ඩලයක් ලෙස රැස් විය. 

අග්‍රාමාත්‍යවරයාගේ ප්‍රධානත්වයෙන් යුත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා මණ්ඩලයේ මෙහෙයුම් කමිටුව මන්ත්‍රීවරුන් 21 දෙනකු ගෙන් සමන්විත වන අතර මෙම කමිටුවේ කාර්ය භාරය වන්නේ ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා මණ්ඩලය විසින් සලකා බැලීම පිණිස ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා යෝජනා කෙටුම්පත පිළියෙළ කිරීමයි. මෙහෙයුම් කමිටුව විසින් නිශ්චිත විෂය ක්ෂේත්‍ර සම්බන්ධයෙන් තවදුරටත් මහජන අදහස් විමසූ අතර මේවා පදනම් කරගෙන මහජන අදහස් විමසීමේ කමිටුව විසින් අතුරු වාර්තාවක්ද ඉදිරිපත් කරන ලදී. 

ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා මණ්ඩලයේ මෙහෙයුම් කමිටුවට මූලික අයිතිවාසිකම්, අධිකරණය, නීතිය හා සාමය, රාජ්‍ය මුල්‍ය, රාජ්‍ය සේවය සහ මධ්‍යම – පර්යන්ත සබඳතා යන සය වැදෑරුම් කාරණා පිළිබඳව නිර්දේශ ඉදිරිපත් කිරීම සඳහා පාර්ලිමේන්තුව නියෝජනය කරන සියලුම පක්ෂවල පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන්ගේ නියෝජනත්වයෙන් යුත් අනු කමිටු හයක් පත්කරන ලදී. මෙම අනු කමිටු සියල්ලේම වාර්තා කලකට පෙර ඉදිරිපත් කර තිබුණි. 

මෙහෙයුම් කමිටුව රනිල් වික්‍රමසිංහ මහතාගේ සභාපතිත්වයෙන් යුතු අතර එහි සාමාජිකයන් වශයෙන් ලක්ෂ්මන් කිරිඇල්ල, නිමල් සිරිපාල ද සිල්වා, රවුෆ් හකීම්, විජේදාස රාජපක්ෂ, සුසිල් ප්‍රේමජයන්ත, රිෂාඞ් බද්යුදීන්, පාඨලී චම්පික රණවක, ඩි. එම්. ස්වාමිනාදන්, මනෝ ගනේෂන්, මලික් සමරවික්‍රම, ආර්. සම්පන්දන්, අනුර දිසානායක, ඩිලාන් පෙරේරා, දිනේෂ් ගුණවර්ධන, ජයම්පති වික්‍රමරත්න, එම්.ඒ. සුමන්තිරන්, තුසිතා විජේමාන්න, බිමල් රත්නායක, ප්‍රසන්න රණතුංග, සහ  ඩග්ලස් දේවානන්ද යන පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් ගෙන් සමන්විතය. වර්තමාන ව්‍යවස්ථාවේ ජනතාව, රාජ්‍යය, පරමාධිපත්‍යය, බුද්ධාගම, රාජ්‍යයේ ස්වභාවය, පරමාධිපත්‍යය, ආගම, ආණ්ඩුවේ ස්වභාවය, මැතිවරණ සංශෝධන, බලය බෙදීමේ මුලධර්ම සහ ඉඩම් යන කරුණු කෙළින්ම මෙහෙයුම් කමිටුව මගින් සලකා බැලේ.

ඉදිරිපත්වූ අනු කමිටු වාර්තා සහ වෙනත් සාධක  අනුව විද්වත් මණ්ඩලයක් විසින් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවක් කෙටුම් පත් කර ඇති අතර එය වර්තාවක් වශයෙන් මෙහෙයුම් කමිටුවට ඉදිරිපත් කර ඇත. මෙය පදනම් කරගෙන මෙහෙයුම් කමිටුව විසින් සිය සංශෝධනද ඇතුළත් ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා කෙටුම්පතක් ව්‍යවස්ථා සභාවට ඉදිරිපත් කළ යුතුය. එනමුත් මෙහෙයුම් කමිටුව විද්වත් මණ්ඩලය විසින් වාර්තාවක් ලෙස ඉදිරිපත් කරන ලද කෙටුම්පත, එහි සංශෝධන කිරීම පසුවට තබා ඒ ආකාරයෙන්ම  ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථා මණ්ඩලය වෙත ඉදිරිපත් කරන ලදී. ප්‍රකාශයට පත්වී ඇත්තේ කෙටුම්පතක ස්වරූපයෙන් ඇති එම වාර්තාවයි. ඉදිරිපත් කරන ලද කෙටුම්පතේ පරිශිෂ්ටයේ දේශපාලන පක්ෂවල ද විද්වත් මණ්ඩලයේ සාමාජිකයන්ගේ ද විකල්ප යෝජනා අඩංගුවේ. 

ශ්‍රී ලංකාව ඒකීය රාජ්‍යයක් වශයෙන් සිංහලෙන්ද ඔරුමිත්තනාඩු වශයෙන් දෙමළෙන්ද සඳහන් කර තිබේ. ඹබසඒරහ යන ඉංග්‍රීසි යෙදුම ව්‍යවස්ථාවෙන් ඉවත් කර තිබේ. මෙයට හේතුව වශයෙන් මෙහෙයුම් කමිටු සාමාජික එම්. ඒ. සුමන්තිරන් රුපවාහිනී විවාදයකදී පවසා සිටියේ රාජ්‍යය ඒකීය වුවත් පාලන ක්‍රමයේ ඒකීය ලක්ෂණ නොතිබෙන බැවින් ඹබසඒරහ යන වචනය පාවිච්චි නොකළ හැකි බවයි. 13 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනය පාදක කරගෙන දැනට පවතින පාලන ක්‍රමයේද ෆෙඩරල් ලක්ෂණ තිබේ. 

ජනතා පරමාධිපත්‍යය ක්‍රියාත්මක වන පස් ආකාරයක් වර්තමාන ව්‍යවස්ථාවේ දක්වා තිබේ. එනමුත් යෝජිත ව්‍යවස්ථාවේ එය මෙලෙස දක්වා ඇත. “ ශ්‍රී ලංකාවේ පරමාධිපත්‍ය ජනතාව කෙරෙහි පිහිටා ඇත්තේය. පරමාධිපත්‍යය අත්හල නොහැක්කේය. පරමාධිපත්‍යයට පාලන බලතල මූලික අයිතිවාසිකම් සහ ඡන්ද බලය ඇතුළත් වන්නේය.” එමෙන්ම ව්‍යවස්ථාදායක, විධායක සහ අධිකරණ බලය ව්‍යවස්ථාවේ ප්‍රකාරව ක්‍රියාත්මක විය යුතු බව දක්වා ඇත. මෙහි විශේෂය වන්නේ පවතින ව්‍යවස්ථාවේ අධිකරණ බලය පාර්ලිමේන්තුව විසින් අධිකරණය මගින් ක්‍රියාත්මක කළ යුතු යයි වන සඳහන ඉවත් කර තිබීමයි. එමෙන්ම කිසිම පළාත් සභාවක් හෝ අධිකාරියක් විසින් මෙරට කිසියම් ප්‍රදේශයක් වෙනම රාජ්‍යයක් ලෙස ප්‍රකාශ කිරීම හෝ වෙන්වීම සඳහා ඉල්ලීම නොකළ යුතු බව සඳහන් කර ඇත. එසේ කළහොත් 291ඡේදය අනුව ජනාධිපතිවරයාට අගමැතිවරයා විමසා පාර්ලිමේන්තුවේ අනුමැතියට සහ අධිකරණයේ විමර්ශනයට යටත්ව එම පළාත් සභාව විසුරුවා හැරීමට හෝ එහි බලතල සියතට ගැනීමට බලය ඇත. 

ආගම සම්බන්ධයෙන් වන යෝජනාවට විකල්ප යෝජනාවක්ද ඇතුළත් වේ. පළමු යෝජනාවෙන් දැනට පවතින ව්‍යවස්ථාව ඒ ආකාරයෙන්ම තබා ගැනීමට යෝජනා කර ඇති අතර විකල්ප යෝජනාවෙන් අනෙකුත් ආගම් සහ විශ්වාස වෙනස්කමකට භාජනය නොකිරීමේ සඳහන ඇතුළත් වේ.

පවතින ව්‍යවස්ථාවේ මූලික අයිතිවාසිකම් 10 ව්‍යවස්ථාවේ සිට 17 ව්‍යවස්ථාව දක්වා වන අතර එය ඉතාමත්ම සීමිත සිවිල් හා දේශපාලන අයිතිවාසිකම්වලින් සමන්විත වේ. යෝජිත ව්‍යවස්ථාවේ මූලික අයිතිවාසිකම් ඉතාමත් විස්තීර්ණව දක්වා ඇති අතර ඒවා සිවිල් සහ දේශපාලන අයිතිවාසිකම් ඉක්මවා ගොස් සමාජ ආර්ථික සහ පරිසරය පිළිබඳ අයිතිවාසිකම් ද ඇතුළත් කොට ඇත. මෙම පරිච්ඡේදය 9 සිට 47 දක්වා ඡේද 39කින් සමන්විත වේ. ඒවා අතර ජීවනෝපාය, සෞඛ්‍යය, අධ්‍යාපනය, ආහාර, නිවාස, ජලය, සමාජ ආරක්ෂණය, පරිසරය ළමා සහ ආබාධිත අයිතිවාසිකම් ඇතුළත්වේ. මහින්ද සමරසිංහගේ සභාපතිත්වයෙන් යුත් මූලික අයිතිවාසිකම් අනු කමිටුව මෙම සියලු අයිතිවාසිකම් ව්‍යවස්ථාවට ඇතුළත් කරන ලෙස නිර්දේශ කර තිබුණි.

ජනරජයේ ජනාධිපතිවරයා රජයේ ප්‍රධානියා සහ සන්නද්ධ හමුදාවල ප්‍රධාන අණදෙන නිලධාරියා වෙයි. ඔහු ආණ්ඩුවේ ප්‍රධානියා නොවන අතර පත්වන්නේ මහජන ඡන්දයෙන් නොවේ. ඔහු තෝරාගන්නේ පාර්ලිමේන්තුවේ සහ යෝජිත දෙවන මන්ත්‍රී මණ්ඩලයේ මන්ත්‍රීවරුන් විසිනි. ඔහු බොහෝ අවස්ථාවලදී ක්‍රියා කළ යුත්තේ අගමැතිවරයාගේ උපදෙස් පරිදිය.

විධායකය අගමැතිගෙන් සහ කැබිනට් මණ්ඩලයෙන් සමන්විත වේ. කැබිනට් මණ්ඩලයේ ප්‍රධානියා අගමැතිය. කැබිනට් අමාත්‍යවරු 30 ක් වන අතර කැබිනට් නොවන අමාත්‍යවරුද 30 ක් සිටිය හැක. කැබිනට් මණ්ඩලය පළාත් සභාවලට අයත් විෂයක් පිළිබඳව ජාතික ප්‍රතිපත්තියක් සැකසීමේදී පළාත් අමාත්‍ය මණ්ඩල සමඟ එක්ව කටයුතු කළ යුතුය.  

ව්‍යවස්ථාදායකය පාර්ලිමේන්තුවෙන් සහ දෙවන මන්ත්‍රී මණ්ඩලයෙන් සමන්විත වේ. තෝරා පත් කර ගනු ලබන පාර්ලිමේන්තු මන්ත්‍රීවරුන් 233 කි. අගමැති තෝරාගැනීමේ ජනාධිපතිවරයාගේ අභිමතයට සීමා පමුණුවා ඇත. දෙවන මන්ත්‍රී මණ්ඩලය මන්ත්‍රීවරුන් 55 දෙනෙකු ගෙන් සමන්විත් වේ. මේ සඳහා එක් පළාත් සභාවකින් මන්ත්‍රීවරුන් පස් දෙනෙකු බැගින් පළාත් සභා 9 යෙන් මන්ත්‍රීවරු 45 දෙනෙකු පත්වන අතර පාර්ලිමේන්තුව මගින් පාර්ලිමේන්තුවේද පළාත් සභාවලද මන්ත්‍රීවරුන් නොවන කීර්තිමත් තැනැත්තන් 10 දෙනෙකු දෙවන මන්ත්‍රී මණ්ඩලය සඳහා නම් කළ යුතුය.  

සෑම පනත් කෙටුම්පතක්ම පාර්ලිමේන්තුවේ සභාගත කළ වහාම දෙවන මන්ත්‍රී මණ්ඩලයටද යොමු කළ යුතුය. යෝජිත ව්‍යවස්ථාව අනුව  “දෙවන මන්ත්‍රී මණ්ඩලය එම පනත් කෙටුම්පත පාර්ලිමේන්තුවට ආපසු යොමු කරන අවස්ථාවෙහිදී, එහි මතය අනුව නැවත සළකා බැලීම අවශ්‍ය ක්ෂේත්‍ර පිළිබඳ නිශ්චිතව දක්වනු ලැබිය යුතුය. යම් පනත් කෙටුම්පතක් නීතියක් බවට පැනවීමට පෙරාතුව, පාර්ලිමේන්තුව විසින් දෙවන මන්ත්‍රී මණ්ඩලයේ අදහස්වලට නිසි සැලකිල්ල දක්වනු ලැබිය යුතුය. ව්‍යවස්ථාදායකය විසින් පළාත් සභාවලට අයිති බලතල සම්බන්ධ නීති පනවන්නේ නම් ඒ සඳහා සියලු පළාත් සභාවල අනුමැතිය ලැබිය යුතුය. එසේ නැතහොත් එය පාර්ලිමේන්තුවේ හෝ දෙවන මන්ත්‍රී මණ්ඩලයේ මුළු මන්ත්‍රී සංඛ්‍යාවෙන් තුනෙන් දෙකක අනුමැතිය ලබා ගැනීමට අමතරව, ජනමත විචාරණයක දී ජනතාව විසින් අනුමතකළ යුතුය. 

පළාත් ආණ්ඩුකාරවරුන්ගේ බලතල කප්පාදු කර ඇති අතර ඔවුන් මහ ඇමතිවරුන්ගේ උපදෙස් පරිදි ක්‍රියා කළ යුතුය. ඔවුන් මහ ඇමතිවරුන් යටතට පත් කර නැත. ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණයට අමතරව ව්‍යවස්ථා අර්බුද පිළිබඳව කටයුතු කිරීම සඳහා ව්‍යවස්ථා අධිකරණයක් පත් කර ඇත.

සමස්ත වශයෙන් පවතින ආණ්ඩුක්‍රම ව්‍යවස්ථාවේ පිරමීඩයක් සේ ඇති බලය සමතලා කිරීමකටද විහිදුවා හැරීමකටද ලක් කර ඇත. මෙය වඩාත් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී ප්‍රවේශයක් වන අතර මෙහි ඇති ගුණ දොස් පිළිබඳව පුළුල් ජනතා සංවාදයක් ඇතිවිය යුතුය. මේ පිළිබඳව ලිපි පෙළක් ලිවීමට අප බලාපොරොත්තු වන අතර ව්‍යවස්ථාවක් සඳහා වන යෝජනාවලියේ පිටපතක් https://www.samabima.com/යන වෙබ් අඩවියෙන් බා ගත හැක. ■ 

හර්ෂ ගුණසේන විසින් 509 සමබිම ඉරිදා අතිරේකයට ලියන ලද ලිපියකි.

 

(2018 පෙබරවාරි 10 දින  අනිද්දා පුවත්පතේ සමබිම අතිරේකයේ පළ කරණ ලදී.)

Concept of political power in Sri Lanka in relation to proposed constitution and political culture

---

Our leaders and their followers tend to preach democracy but not to practice it. They love to exercise power whether they have authority or not. The Prime Minister and specially the President have blatantly violated the people’s aspirations bestowed upon them in 2015. None of them has given leadership to the process of making a new constitution – Pic by Shehan Gunasekara

---

It is perceived that in the process of creating a new constitution there are two issues to be addressed. One is about the executive presidency and the other is about devolution of power as a solution to the ethnic issue. 

Those are not two issues, rather one issue. It is about delegation of power vertically downwards and horizontally from centre to the periphery. It is demonstrated in the diagram. In the proposed new constitution, it was tried in both directions and ultimately the outcome is a very democratic governance system with no one or institution is having absolute authority.

 

Proposed constitution

As the first step of the process the Government established the Public Representations Committee on Constitutional Reform headed by Lal Wijenayake and the report was issued in May 2016. Thereafter the Parliament met as a constitutional assembly with the powers of Parliamentary Select Committee to draft the new constitution.

There were 21 Members of the Parliament in the Steering Committee of the Constitutional Assembly which is headed by the Prime Minister. The purpose of this Committee is to prepare the draft constitutional proposals. The Steering Committee wanted further public consultations and based on those public representations, the Committee published another report in July 2016. 

In May 2016 the Constitutional Assembly appointed members representing all parties in the Parliament to six sub committees covering the areas of Fundamental Rights, Judiciary, law and Order, Public Finance, Public Service and Centre-Periphery Relations to assist the Steering Committee. 

All the reports of the sub committees were published. Based on the Steering Committee deliberations and reports of the sub committees, an expert panel prepared a report to the Steering Committee in the form of a draft constitution and the Steering Committee decided to present the same to the Constitutional Assembly without preparing its own draft. In the appendix of the proposed draft there are alternative proposals by the political parties as well as the certain members of the expert panel.

In the proposed constitution, Sri Lanka was identified as an aekiya rajyaya/orumiththa nadu and the word unitary was removed. M.A. Sumanthiran MP, who is a member of the Steering Committee, mentioned at a television debate that although the State is ‘aekiya’ the governance structure is having federal features so that the word unitary cannot be used to identify the Republic of Sri Lanka. The present governance structure based on the 13th Amendment to the Constitution is also having federal features.

In the present Constitution there are five ways to exercise the sovereignty of the people but in the proposed constitution it was stated as follows: “In Sri Lanka sovereignty is in the People and is inalienable, and includes the powers of government, fundamental rights and the franchise.” “The legislative, executive and judicial power of the People shall be exercised as provided for by the Constitution…” 

The indication in the present Constitution that the judicial power of the people shall be exercised by Parliament through courts was removed. Also, it was stated that no Provincial Council or other authority may declare any part of the territory of Sri Lanka to be a separate State or advocate or take steps towards the secession of any Province or part thereof, from Sri Lanka. If such a thing happens, according to Section 291 the President after consulting the Prime Minister and with the supervision of the Supreme Court can dissolve or takeover that Provincial Council.

There is an alternative proposal as well for the religion. It is proposed to have the existing provision as it is and as an alternative proposal it was suggested to give Buddhism the foremost place while treating all religions and beliefs with honour and dignity. 

Fundamental rights are extended from 10th to 17th article of the present Constitution but in the proposed one it is not only civil and political rights, but also social, economic and environmental rights are included. This chapter is consisting of 39 articles from 9th to 47th. Among them livelihood, health, education, food, shelter, water, social protection, environment and child and disabled rights are included. The sub committee headed by Mahinda Samarasinghe MP, has recommended to include all these rights to the proposed constitution.

The President of the Republic shall be the Head of the State and the Commander-in-Chief of the Armed Forces. He is not the head of the Government and not appointed by the people. He is elected by the Parliament and the proposed Second Chamber. In most of the time he shall act on the advice of the Prime Minister. 

Executive is comprising of the Cabinet of Ministers and Prime Minister as well. The Head of the Government is the Prime Minister. There can be 30 Cabinet Ministers and 30 Non-Cabinet Ministers. When the Cabinet of Ministers formulate National Policy on any matter contained in the Provincial List, they shall adopt a participatory process with the Provincial Boards of Ministers.

Legislature is comprising of the Parliament and the Second Chamber. There shall be 233 elected Members of Parliament. There are restrictions imposed on the discretion of the President in selecting the Prime Minister. Second chamber comprises 55 members. Each Provincial Council can appoint five members to the second chamber so that 45 members are appointed from nine Provincial Councils. Parliament should nominate 10 eminent persons who are not members either of the Parliament or of the Second Chamber. 

All the Bills should be referred to the Second Chamber and the Parliament before enacting should give due consideration of the views of the Bill once it referred back to the Parliament. If the Parliament enacts laws pertaining to the powers of Provincial Councils, Parliament should get consent of all Provincial Councils. Otherwise it should get the approval from the people at a referendum in addition to getting approval of two-third of members of the Parliament or of second Chamber.

Power of Governors is curtailed, and they should act on the advice of the Chief Ministers. In addition to the Supreme Court there is a constitutional court to deal with constitutional affairs. 

 

Political culture

Our political culture can be examined in comparison to our neighbour India. Both India and Sri Lanka have high power distance. According to Geert Hofstede, “Power distance is the extent to which the lower-ranking individuals of a society accept and expect that power is distributed unequally.” 

In high power distant countries, “The power relations are paternalistic and autocratic, and there is centralised authority. In other words, there is a wide gap or emotional distance which is perceived to exist among people at different levels of the hierarchy. There is considerable dependence of people on power holders.” It can be home, school, work place or the society. These cultures would easily create autocratic leaders.

In the freedom struggle in India which was led by Mahatma Gandhi, the decisions were taken democratically. Gandhi’s proposals for all actions were not approved unanimously or with an overwhelming majority. Certain proposals were approved with narrow margins. Gandhi created a political culture that those who were opposed were not suppressed even though they had a very small number. Democracy and inclusiveness were deliberately introduced to the Indian polity by the leaders of freedom struggle.

In Sri Lanka it was quite different. During the independence struggle leaders could not keep all the ethnic and religious groups together. They also could not maintain the democratic processes to the extent India maintained the same. There is no internal democracy of the main organised political parties, i.e. UNP, SLFP and SLPP. Leaders of those parties play a major role in decision making. Those leaders cannot be removed easily so as the President of the country.

There are instances where the devolved power to the Provincial Councils were taken over by the Centre with the blessings of the Judiciary and the Parliament. In recent incident of the political coup launched on 26 October by none other than the President, he exercised power where he had no authority. If he had doubt, he could have checked with the Supreme Court. The most disturbing point was there was support for him from various sections of the citizens throughout the country, educated or otherwise.

Therefore, the Sri Lankan political culture merely reflects the social power distance whereas in India the political culture was carefully crafted during the freedom struggle and it was evolved throughout from the independence.

 

Constitution of India

154. (1) of the Indian Constitution is as follows: “The executive power of the State shall be vested in the Governor and shall be exercised by him either directly or through officers subordinate to him in accordance with this Constitution.”

154C of current constitution of Sri Lanka is as follows: “Executive power extending to the matters with respect to which a Provincial Council has power to make statutes shall be exercised by the Governor of the Province for which that Provincial Council is established, either directly or through Ministers of the Board of Ministers, or through officers subordinate to him, in accordance with Article 154F.”

Article 154F deals with the Board of Ministers and the Chief Minister. The Indian system worked well but the Sri Lankan system failed. The Indian Rajya Sabha is similar to the proposed second chamber where the members are elected from the States/Provincial Councils. There was a political understanding between the centre and the peripheries. During the early stages Congress party had power in the Centre and most of the States. Later when this was changed during the time of Indira Gandhi there were clashes between the Centre and the States and now they have come to an understanding.

In the sub committee report of centre-periphery relations it was mentioned that the Governors acted in arbitrary manner assuming the powers of the President who was the appointing authority. Chief Ministers of the SLFP suggested more powers to the Chief Ministers. Chief Minister of the North Central Province of SLFP suggested to abolish the post of the Governor.

Therefore, it was stated in the proposed constitution as follows: “Except where specifically provided otherwise in the Constitution, the executive power of the Province shall be exercised by the Chief Minister and the Board of Ministers.” The Governor is above the Chief Minister but it is similar to the role of the President of the proposed constitution. 

The reason for this situation is that Sri Lanka does not have a matured political culture. Therefore everything has to be specifically stated in the constitution.

Article 45 of the first Constitution of Sri Lanka was as follows. “The executive power of the Island shall continue vested in Her Majesty and may be exercised, on behalf of Her Majesty, by the Governor-General in accordance with the provisions of this Order and of any other law for the time being in force.” However, the executive function was carried out by the Prime Minister and the Cabinet.

But during the time of communal riots in 1958 the Governor General took over the control since the Prime Minister was inactive for political reasons. Tarzie Vittachi reported in his book ‘Emergency 58’ as follows: “But Sir Oliver couldn’t resist making the point clear by telling us: ‘Gentlemen. One favour. One personal request. When you report the news in future please don’t say that I am running the sh-shshow. I don’t want all kinds of jealousies to come up, you know.’ That made it official. Sir Oliver was running the show.” In July 1983 an inactive President for political reasons created immense damage to the country.

All this is depending on the political culture and understanding. All the details sometimes cannot be documented in the constitution. 

 

Conclusion

We have faced three armed struggles after independence. At present ‘Ginnen Upan Seethala’ – ‘Frozen Fire’ is being screened. Wijeweera and Prabhakaran along with their supporters did not sacrifice their lives for personal gains although their undemocratic approach cannot be approved. 

As a nation we have not given due recognition for the reasons they have sacrificed their lives except the few actions taken by R. Premadasa, former President, after the defeat of JVP struggle in 1989. Those rebellions were against authoritative regimes which did not practice democracy although they preached it. 

Our leaders and their followers tend to preach democracy but not to practice it. They love to exercise power whether they have authority or not. The Prime Minister and specially the President have blatantly violated the people’s aspirations bestowed upon them in 2015. None of them has given leadership to the process of making a new constitution. The drafted constitution is much similar to the Constitution of India. 

The proposed constitution tried to flatten the hierarchical structure of power and at the same time distribute it to the periphery. Based on the behaviour of our leaders it is doubtful that they will promote it. It looks like that they demand another armed struggle but as responsible citizens we have to restrict the struggle to a democratic one. That is the challenge we face today.

(The writer is a Chartered Accountant and holds a MBA offered by PIM of University of Sri Jayewardenepura.)

published in DailyFT on 6th Feb 2019