Sunday, May 30, 2021

වෙළෙඳ ශේෂ හිඟය නැති කිරීමේ ප්‍රහාරාත්මක ප්‍රතිපත්තිය!

 


රටක ජාතික ගිණුම් වල වෙළෙඳ ශේෂය වශයෙන් හඳුන්වන්නේ භාණ්ඩ සහ සේවා අපනයනය කිරීමෙන් ලැබෙන මුදල සහ භාණ්ඩ සහ සේවා ආනයනය කිරීම නිසා ගෙවීමට සිදුවන මුදල අතර වෙනසයි. රටක අපනයන ආනයන වලට වඩා වැඩිනම් මෙය වාසි සහගත ශේෂයක් ලෙසද ආනයන අපනයන වලට වඩා වැඩි නම් අවාසි සහගත ශේෂයක් ලෙසද දක්වනු ලැබේ. මෙය බොහෝවිට රටක දල දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස දක්වනු ලැබේ.

දීර්ඝ කාලයක් මුළුල්ලේ ලංකාවේ තිබෙන්නේ අවාසි සහගත වෙළෙඳ ශේෂයකි.  මෙය තරමක් දුරට සමනය වන්නේ විශේෂයෙන්ම පිටරට වෙසෙන ශ්‍රමිකයන් එවන මුදල් සහ සංචාරක ආදායම වැනි වෙනත් ලැබීම් වලිනි. මේ සියල්ල එකතු කලවිට ජංගම ගිණුම ලෙස හැඳින්වේ. ශ්‍රී ලංකාවේ ජංගම ගිනුමේද ඇත්තේ හිඟයකි.

රටේ දල දේශීය නිෂ්පාදිතය රටේ ආර්ථිකයේ ප්‍රමාණය සනිටුහන් කරයි. රටේ ආර්ථිකයේ ප්‍රමාණයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස අපනයන ආදායමද වෙළෙඳ ශේෂයේ හිඟයද ජංගම ගිණුමේ හිඟයද ප්‍රස්ථාර වල පහත දක්වා ඇත.  වර්ෂ 2000 දී මෙරට අපනයන ආදායම දල දේශීය නිෂ්පාදිතයේ % ක් ලෙස 39% ක් වූ අතර 2010 දී එය 20% ක් විය. මෙය වෙළෙඳ ශේෂයේ හිඟය ජංගම ශේෂයේ දී අඩුවී ඇත්තේ විශේෂයෙන්ම  විදේශ ශ්‍රමිකයන්ගේ මුදල එවීම් නිසාය.

ලංකාවට සිය වෙළෙඳ ශේෂය අඩුකර ගැනීම සඳහා පියවර දෙකක් ගත හැකිය. එකක් ආනයන අඩු  කිරීමයි. අනෙක අපනයන වැඩි කිරීමයි. ආනයන අඩු කිරීම සඳහා ක්‍රියා කිරීම ආරක්ෂනවාදී ප්‍රතිපත්තියක් වන අතර අපනයන වැඩි කිරීම සඳහා ක්‍රියාකිරීම ප්‍රහාරාත්මක ප්‍රතිපත්තියකි. ශ්‍රී ලංකාව විසින් මේ අවස්ථාවේදී තෝරාගත යුත්තේ අරක්ෂනවාදී ප්‍රතිපත්තියක් නොවේ. ප්‍රහාරාත්මක ප්‍රතිපත්තියකි.

රටකට කෙරෙන ආනයන එම රටෙහිම නිපදවාගත හැකිනම් එය වටිනා දෙයකි. එහි කිසි වැරැද්දක් නොමැත. එනමුත් රජයකට සිය ප්‍රතිපත්ති සකස් කිරීමේදී මේ දෙකම එකවර කිරීමේ අපහසුතාවයක් පවතී. යම් හෙයකින් දෙකම කළ හැකිනම් වඩාත් හොඳය. දෙකින් එකක් තෝරාගත යුතු නම් තෝරාගත යුතු වන්නේ ප්‍රහාරාත්මක ප්‍රතිපත්තියයි.

ඒ මේ නිසාය. අපනයන වර්ධනයට සීමාවක් නැත. ආනයන ආදේශනයට සීමාවක් තිබේ. එනම් මෙරට වෙළෙඳපොළ ප්‍රමාණයයි. මේ සඳහා මෙරට සිටින අපනයන ව්‍යාපාරිකයන් ද රාජ්‍යයද සූදානම් විය යුතුය. එමෙන්ම අපනයන වර්ධනය සඳහා රාජ්‍යය සහ ව්‍යාපාරිකයන් මතුනොව රටේ සියළු ආයතන සහ විපක්ෂයද ඇතුළු සියළු පුරවැසියන්ගේ සහාය ලැබිය යුතුය. මේ සඳහා රටට වැඩි ශක්තියක් ඇති කර්මාන්ත හඳුනා ගත යුතුය. තොරතුරු තාක්ෂනය මේ සඳහා නිදසුනකි. ඒ සඳහා මිනිස් බලය පුහුණු කළ යුතුය. ආයතන ඇති කළ යුතුය. සමුළුවක් කැඳවා ප්‍රතිපත්ති ප්‍රකාශයට පත් කිරීමෙන් පමණක් සියල්ල සිදු නොවේ. ඒවා ක්‍රියාත්මක කළ යුතුය. මෙවැනි රටක ප්‍රතිපත්ති ඉබේ ක්‍රියාත්මක නොවේ.

කුඩා වෙළෙඳපොළක් සහිත ලංකාව වැනි කුඩා රටකට  වෙළෙඳාමෙන් තොරව ඉක්මන් සංවර්ධනයකට යාම අපහසු කටයුත්තකි. ලංකාවේ භූගෝලීය පිහිටීම අනුවද ලංකාවට වෙළෙඳාමේ කේන්ද්‍රස්ථානයක් ලෙස ක්‍රියා කළ හැක. මෙරට ඉතිහාසය පුරා සිදුවී ඇත්තේ එයයි. මෙරට ව්‍යාපාරිකයන් ප්‍රමාණයෙන් කුඩා ලංකාවේ වෙළෙඳපොළ අරමුණු කර නොගෙන සමස්ත ලෝක වෙළෙඳපොළ අරමුණු කර ගතහොත් රටට වැඩි ආර්ථික ප්‍රතිලාභ අපේක්ෂා කළ හැක.

වියට්නාමය යුද්ධයෙන් බැට කෑ රටක් වූ අතර යුද්ධය අවසන් වූයේ 1975 දිය. වර්ෂ 1986  සිට 2019 දක්වා එරට අපනයනය සීග්‍ර වර්ධනයක් අත්පත් කර ගෙන ඇත. ලංකාවේ අපනයනය සම්බන්ධ පළමු ප්‍රස්ථාරය සමඟ මෙය සසඳා බැලිය හැක.  අපනයන වර්ධනයේ ප්‍රහාරාත්මක ප්‍රතිපත්තියකට වියට්නාමය හොඳ උදාහරණයකි. එරට ජංගම ගිණුමේ ශේෂය ඊළඟ ප්‍රස්ථාරයේ දැක්වේ. මෙයින් පැහැදිලි වන්නේ අපනයන සමඟ ආනයනද වැඩිවී රටේ වෙළෙඳාම වැඩිවන බවයි. මෑත අවුරුදු වලදී ජංගම ගිණුමේ  ශේෂය අතිරික්තයක් පෙන්නුම් කරයි.

Export of Goods and Services Sri Lanka

ශ්‍රී ලංකාව -භාණ්ඩ සහ සේවා අපනයනය ද. දේ, නි. යේ % ලෙස 1960-2019

Export of Goods and Services Sri Lanka

ශ්‍රී ලංකාවේ වෙළෙඳ ශේෂය ද.දේ.නි යේ % ලෙස 1960-2019

Export of Goods and Services Sri Lanka

ශ්‍රී ලංකාවේ ජංගම ගිනුමේ ශේෂය ද.දේ.නි.යේ % ලෙස 1975-2019

Export of Goods and Services Sri Lanka

වියට්නාමය- අපනයන ද.දේ.නි. යේ % ලෙස 1986-2019

Export of Goods and Services Sri Lanka

වියට්නාමය  ජංගම ගිනුමේ ශේෂය ද.දේ.නි.යේ % ලෙස 1975-2019

 

හර්ෂ ගුණසේන

මූලාශ්‍රය https://data.worldbank.org/

https://www.aithiya.lk/policy-on-elimination-of-trade-deficit-sri-lanka-harsha-gunasena/

Published on 30 May 2021- aithiya.lk

Monday, May 24, 2021

අයවැය හිඟය සහ රාජ්‍ය ණය – හර්ෂ ගුණසේන

 Budget deficit and public debt in sri lanka

ශ්‍රී ලංකාවේ රාජ්‍ය ණය පිළිබඳව ගැටලුවක් තිබෙන බව සියළු දෙනාම දනිති. නමුත් එම ගැටලුවේ මූලය කුමක්දැයි බෙහෝ දෙනෙක් නොදනිති. එම ගැටලුවේ මූලය දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ පවතින අයවැය හිඟය සහ එම වැඩිපුර වියදම් කරන ලද මුදල් වලින් හෝ අඩුවෙන් ලැබූ ආදායම නිසා ආර්ථිකයේ වර්ධනයක් නොවීමයි. අඩුවෙන් ආදායම ලැබෙන්නේ බදු අඩු කිරීම නිසාය. ව්‍යාපාරිකයන්ට බදු අඩු කිරීම මගින් ඔවුන්ගේ නිෂ්පාදනය ඉහළ ගොස් ආර්ථිකය වර්ධනය වනු ඇතැයි රජය අපේක්ෂා කරයි. වැඩිපුර ප්‍රාග්ධන වියදම් කිරීම මගින් ආර්ථිකය ප්‍රසාරණය වේ. එබැවින් අඩුවෙන් ආදායම් ලැබීම නිසාද වැඩියෙන් වියදම් කිරීම නිසාද යම් හෙයකින් ආර්ථිකයේ ප්‍රමාණාත්මක වර්ධනයක් වූවා නම් ගෙවීමට ඇති ණය ආර්ථිකයේ විශාල වූ ප්‍රමාණයට සාපේක්ෂව අඩු අගයක් ගන්නා නිසා ණය පිලිබඳ ප්‍රශ්ණය ප්‍රශ්ණයක් නොවනු ඇත.

ශ්‍රී ලංකා මහබැංකුවේ 2020   වාර්ෂික වාර්තාවේ 6 වන වගුවේ සහ 7 වන වගුවේ දැක්වෙන රාජ්‍ය මුල්‍ය සහ රාජ්‍ය ණය තොරතුරු අනුව පිළියෙළ කළ වගුවක්  පහත දක්වා ඇත. එහි 1950 සිට 2020  දක්වා අයවැය හිඟය ද (1954 සහ 1955 වර්ෂ වල අයවැය අතිරික්තයකි. ඒ අනුව ඒ වර්ෂ දෙකේ පිළිවෙලින් රු. මිලියන 24 ක සහ 117 ක අතිරික්තයක් ඇත.) අයවැය හිඟය දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙසද, එක එක වර්ෂය අවසානයේ රාජ්‍ය ණය ද, අදාල වර්ෂය තුල වැඩිවූ රාජ්‍ය ණය ප්‍රමාණයද, රාජ්‍ය ණය  දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙසද දැක්වේ.

එක එක වර්ෂයේ අයවැය හිඟයේ  සහ රාජ්‍ය ණය වැඩිවීමේ අගයයන් සමාන නොවුනත් ආසන්න වශයෙන් සමාන වේ. මුළු කල පරාසය තුලම අයවැය හිඟයයන්ගේ එකතුව රු. බිලියන11,376 කි.  වර්ෂ 2020 අවසානයේ දී මුළු රාජ්‍ය ණය රු. බිලියන  15,117  කි. මේ අගයයන් දෙකේ වෙනස රු. බිලියන 3,741 කි. විදේශ ණය සම්බන්ධයෙන් රුපියල අව ප්‍රමාණය වීම නිසා වැඩිවන අනුරූප රුපියල් ප්‍රමාණය ඇතුළු තවත් හේතු නිසා මෙවැනි වෙනසක් ඉතිරිවේ. වර්ෂ 1950  සිට 2020 දක්වා රාජ්‍ය ණය දල දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස පහත දැක්වෙන ප්‍රස්ථාරයේ දක්වා තිබේ

මෙම තත්ත්වය ලඟා කර ගැනීම සඳහා නිදහසෙන් පසු සිටි සියළුම ආණ්ඩු වගකිව යුතුවේ. අවසාන තීරුවේ දැක්වෙන රාජ්‍ය ණයේ දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතය අනුක්‍රමයෙන් පහල යන අවස්ථා වලදී එයට හේතුව ආර්ථිකයේ වෘද්ධියක් ඇතිවීමයි. මෙම ප්‍රතිශතය වර්ෂ 1988 දී ද නැවත 2001 දීද 100% ඉක්මවා ගිය අතර පසුව ඇතිවුන ආර්ථික වෘද්ධිය නිසා එම අගය පහල මට්ටමකට වැටුණි. නැවතත් 2020 දී එය 100% ඉක්මවා ගොස් ඇත.

මෙයට අමතරව රාජ්‍ය ණය තත්ත්වය බරපතල වන තවත් හේතුවක් තිබේ.  එනම් ලංකාව 1997 දී අඩු මැදි ආදායම් ලබන රටක් බවට පත්වීමයි. එහි පදනම ඒක පුද්ගල ආදායමයි. ඉන්පසු අඩු පොලී ණය රටට නොලැබේ. වාණිජ ණය වන ඩොලර් බැඳුම්කර වල පොලී අනුපාත වැඩිය. එමෙන්ම ඒවා සංවර්ධන ණය මෙන් දීර්ඝ කාලීන ද නොවේ.

එබැවින් ගෙවීමට සිදුවන පොලිය වැඩිවීම සහ ඉක්මනින් ගෙවීමට සිදුවීම නිසා වාර්ෂිකව ගෙවිය යුතු ණය පොලිය සහ වාරිකය අනුක්‍රමයෙන් වැඩි වෙමින් තිබේ. දීර්ඝ කාලීනව රටේ අපනයන ආදායම ආනයන වියදමට වඩා අඩු බැවින් රටේ විදේශ සංචිත වල හිඟයක් ද තිබේ.එබැවින් තත්ත්වය අනුක්‍රමයෙන් බරපතල වෙයි.

පහත සඳහන් ප්‍රස්ථාරයෙන් පෙන්වන පරිදි රටේ බදු ආදායම දල දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස අනුක්‍රමයෙන් අඩු වෙමින් යයි.1990 දී 20% කට ආසන්නව තිබු මෙම අනුපාතය   2014 දී  10%  ක් දක්වා අඩුවී තිබුණි. මෙම තත්වයද අයවැයේ හිඟයකට බලපායි. වර්ෂ 2004  සිට  2014 දක්වා රාජ්‍ය ණයේ දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතය 102%  සිට  72% දක්වා අඩු වී ඇත.

එමෙන්ම පසුගිය මහින්ද රාජපක්ෂ පාලන යුගයේදී රජයේ විවිධ ආයතන වලට කෙලින්ම විදේශ බැංකු වලින් සහ ද්වි පාර්ශ්වික ණය ලබා ගැනීමට පහසුකම් සැලසීම නිසා එම ණය පහත දැක්වෙන වගු  වල පෙන්වනු නොලැබේ.  රටේ සමස්ත විදේශ ණය ප්‍රමාණය ශ්‍රී ලංකා මහා බැංකුවේ වාර්තා වල වෙනම දක්වා ඇත.  ඒ අනුව 2020 දී සමස්ත ණය රු. බිලියන 15, 117  සිට රු. බිලියන 16,427 දක්වා වැඩිවේ. මේ අනුව ද.දේ.නි. යේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස ණය 109.7% දක්වා වැඩිවේ. 

(published in Ayithiya on 23 May 2021-https://www.aithiya.lk/budget-deficit-and-public-debt-in-sri-lanka/)

රාජ්‍ය ණය දල දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස-1950-2020

budget deficit and public debt sri lanka

(මුලාශ්‍රය: ශ්‍රී ලංකා මහා බැංකු වාර්තාව 2020)

රජයේ බදු ආදායම දළ දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස-1990-2019

budget deficit and public debt sri lanka

(මුලාශ්‍රය: ලෝක බැංකුව https://data.worldbank.org/)

අයවැය හිඟය සහ රාජ්‍ය ණය 1950-2020

 

budget deficit and public debt sri lanka

Vested interests underneath ethnic conflicts

 

In Sri Lanka, and also in Israel and India, political power is with the hardline ethnocentric leaders. They do whatever they can in order to secure their power. Ethnicity is an easy target for them. People should understand this undercurrent to save themselves, the country, and the future generations – Pic by Shehan Gunasekara 


Violence has erupted once again in the territories of Israel and Palestine. This time the root cause was an attempt by the Jewish settlers to evict long-time Arab settlers close to East Jerusalem. This created tension, leading to violent clashes between the Israeli Police and the Arabs. 

Israeli Police raided the al-Aqsa Mosque, Jerusalem’s holiest site for Muslims, and closed the Damascus gate, a popular gathering place during Ramadan. Arabs and Jewish extremists attacked each other and this led to communal violence in the parts of Israel where Arabs live. 

Hamas as usual fired rockets from the Gaza Strip to Israel and the Israeli Army retaliated, heavily destroying many buildings in Gaza Strip including the building which housed the offices of Al Jazeera and Associated Press. It was an intentional act by the Israeli Army, and they had given just one hour to the owner of the building to evacuate. Hundreds of people have died.

Israel claims that if the rockets are fired to their country and some have reached Tel Aviv as well, what else they can do, however it is obvious that the retaliation of Israel was much more powerful than the attack of Hamas. This was the situation right through out.

 

Jewish civilisation

Samuel P. Huntington in his book ‘The Clash of Civilizations and the Remarking of World Order,’ identified seven major civilisations in the world: Western, Islamic, Confucian, Japanese, Hindu, Buddhist and Orthodox civilisations. He suggested that the new world order would be the clashes among these civilisations. However, he did not identify the Jewish civilisation as a major one.

“What about Jewish civilisation? Most scholars of civilisation hardly mention it. In terms of numbers of people Judaism clearly is not a major civilisation. Toynbee describes it as an arrested civilisation which evolved out of the earlier Syriac civilisation. It is historically affiliated with both Christianity and Islam, and for several centuries Jews maintained their cultural identity within Western, Orthodox, and Islamic civilisations. With the creation of Israel, Jews have all the objective accoutrements of a civilisation: religion, language, customs, literature, institutions, and a territorial and political home. But what about subjective identification? Jews living in other cultures have distributed themselves along a continuum stretching from total identification with Judaism and Israel to nominal Judaism and full identification with the civilisation within which they reside, the latter, however, occurring primarily among Jews living in the West.” (Page 48)

Therefore, according to Huntington, the clash between Israel and Arabs does not amount to a clash of civilisations. It is a manmade clash and at present it serves the political interests of all the stakeholders and the scapegoats are largely the Palestinians and to a very lesser extent the Israelis. 

 

USA 

The USA has delayed the Security Council meetings and was blocking a joint statement from the Security Council. There is a strong lobby in USA which supports the actions of the Jewish state. Moreover, the USA is of the view that its interests in the Middle East are safeguarded by Israel and Israel provides a wide opening to USA to interfere with the affairs of Middle East. 

The USA, which has brokered several peace accords between Israel and Palestine Liberation Organization (PLO), views this conflict throughout history in the eyes of Israel. That is the reason of dragging this conflict over such a long time causing enormous difficulties to the people living there.

 

Netanyahu

Prime Minister of Israel Benjamin Netanyahu faces two political issues. One is to lay the ground to deal with the Biden Administration which adopts a policy quite in contrast to that of Trump Administration and the other is to stabilise as the Prime Minister of Israel since he faces a number of issues in the domestic side. Therefore, an armed conflict strengthens his position and this is the tactic adopted by the ethnocentric political leaders throughout the world including Narendra Modi.

Biden is different to Trump who had gone to the extent of shifting the US Embassy to Jerusalem. When Biden came to power, he delayed to talk to Israel, causing disappointment to Netanyahu. Biden indicated that he was willing to renegotiate the nuclear deal with Iran with strong resistance of Israel. Biden who had first-hand experience with Netanyahu appeared not comfortable accepting the point of view of him. Therefore, Netanyahu had a task of winning US back and an armed conflict serves that purpose than any other strategy.

Israeli governments over the recent past were not stable. They had to conduct two general elections in 2019, one in 2020 and the last one in March 2021. Netanyahu was not able to form a government and the President of Israel at the beginning of May 2021 asked Yair Lapid of a centrist party Yesh Atid to form a government. Netanyahu is facing an ongoing trial on corruption against him and there is a strong opposition to him within the country. Therefore, an armed conflict helps him to maintain his power.

When Lapid faced 2013 the general election heading a newly formed party he secured 19 seats and went into the Coalition Government of Netanyahu. He moved out of the Government prior to the 2015 election where he secured only 11 seats. In April 2019 elections Yesh Atid went to an alliance with Resilience Party to form Blue and White which secured 35 seats. Netanyahu who secured equal 35 seats could not form a government and prevented the chances of Benny Gantz of Blue and White by dissolving the Knesset (Parliament).

In September 2019 no one could form a government and the next election was held in March 2020. Blue and White supported Netanyahu to form a government and Gantz accepted the Defence portfolio with the condition that he becomes the Prime Minister during the second half of the tenure of the government. However, Knesset was dissolved in December 2020 and the new election was held in March 2021 with breaking away of Lapid from Blue and White.

 

Hamas

Initially Fatah leader Yasser Arafat was the undisputed leader of Palestine. Mahmoud Abbas was elected President of the Palestinian National Authority on 9 January 2005 for a four-year term that ended on 9 January 2009. The last elections for the Palestinian Legislative Council were held on 25 January 2006 where Hamas won the majority. Thereafter unity government was formed with the participation of Fatah and Hamas. 

In June 2007 there was an armed conflict between Fatah and Hamas. Thereafter Hamas took control of the Gaza Strip and Fatah took control of the West Bank and the unity government was collapsed. Palestinian Legislative election which was scheduled on 22 May 2021 was indefinitely postponed by Mahmoud Abbas on 29 April 2021.

Hamas started firing rockets in this background and their action is politically advantageous to them against Fatah.

 

Solution

Hamas cannot match the Israeli military power nor can it have a considerable impact by firing rockets at Israel penetrating through the anti-missile defence system of Israel. The actions of Israel are not merely defensive as they claim, they are offensive. What Hamas can do is to bring attention of the international community to the problem by sacrificing lives of the Palestinians. It may be a long shot that the international community impose sanctions against apartheid Israel. Palestine has gone a long way to garner international recognition through the UN. 

Or else Hamas should acquire nuclear power to match that of Israel. Israel believes that Iran, which is backing Hamas, is in the process of achieving that status and that is why Israel is against the nuclear treaty with Iran. Military power decides a lot of things. The aggression of Israel of forcibly occupying the territories recognised by the UN as the territories of Palestinian is due to military power of Israel which is backed by the US.

Due to the escalating violence the moderate leaders of both sides were thrown to the edge. Moderate Fatah was replaced by Hamas. Netanyahu is the longest-serving PM in Israel. Pallbearers of Yitzhak Rabin, Labour PM who signed the Oslo accords in 1990s and Ariel Sharon Likud, PM who orchestrated Israel’s unilateral disengagement from the Gaza Strip are struggling to come to the helm. Yitzhak Rabin paid the supreme price in 1995 for his actions and Ariel Sharon faced lot of resistance from his party. Both were military leaders. The solution may be in calling back the moderates.

 

Sri Lanka

Although Huntington identified the clash between Sri Lankan Sinhala Buddhists and Hindu Tamils as a part of the clash of civilisations, I argued that it was not the case. (http://www.ft.lk/columns/The-clash-of-civilisations/4-642204) It is proved further now since Sinhala Buddhists, rather their Government, found a new scapegoat, Muslims with whom the Sinhalese had a very cordial relationship close upon a millennia. 

Lorna Dewaraja in her book ‘The Muslims of Sri Lanka – One thousand years of ethnic harmony 900-1915,’ had this to say: “The Muslims served as officials in the administration of the state as well as of the Buddhist monasteries. It is noteworthy that the Muslims were functionaries in the Temple of the Tooth and participated in the ritual of the Esala Maha Perahera.”

The present Sri Lankan Government applies a suppressive attitude towards Muslims. It is merely a punishment to them as predicted by Ali Sabry prior to the last Presidential Election that if the Muslims do not vote for them there will be repercussions. 

The intention of the Government is political. It is to get the 100% support of the hardline Sinhala Buddhists in the coming elections in the light of diminishing popularity of the Government. 

On the other hand, the Muslim community has a pathetic political leadership and insensitive religious leadership. Their political leadership dared to cross the sides and support the government to have crucial two-thirds majority in the House to pass the repressive 20th Amendment amid the suppression of their community by the Government. They and the others crossed the sides previously but certainly not under these circumstances. 

Their religious leadership is insensitive towards the demands of women in relation to Muslim Marriage Law and failed to declare publicly that according to the Holy Quran it is not required for the women to cover their whole body as in the case of burka and niqab. They can open the face and hands below wrist as per the Holy Quran. Sinhalese believes that the ideological shift of the Muslim community was visible during the past decades through the dress of the Muslim women. Therefore, it worked against the centuries-old friendship of the two communities.

The Government decision to ban burka in public places is really not related to the security and it is a part of that punishment which goes against basic human rights.

In Sri Lanka, and also in Israel and India, political power is with the hardline ethnocentric leaders. They do whatever they can in order to secure their power. Ethnicity is an easy target for them. People should understand this undercurrent to save themselves, the country, and the future generations.

Published in Daily FT on 24 May 2021

https://www.ft.lk/columns/Vested-interests-underneath-ethnic-conflicts/4-718290

Vested Political Interests Which Inflame Ethnic Conflicts

 By Harsha Gunasena –

Harsha Gunasena

A cease fire was declared between Israel and Hamas brokered by Egypt and both parties claimed victory. US was criticized for delaying its actions.  The  root cause for the conflict was an attempt by the Jewish settlers to evict long time Arab settlers close to East Jerusalem. This created tension leading to violent clashes between the Israeli Police and the Arabs. Israeli Police raided the al-Aqsa Mosque, Jerusalem’s holiest site for Muslims and closed the Damascus gate, a popular gathering place during Ramadan.  Arabs and Jewish extremists attacked each other and this led communal violence in the parts of Israel where Arabs live.  Hamas as usual fired rockets from the Gaza Strip to Israel and the Israeli Army retaliated heavily destroying many buildings in Gaza Strip including the building which housed the offices of Al Jazeera and Associated Press. It was an intentional act by the Israeli Army, and they had given just one hour to the owner of the building to evacuate. Hundreds of people have died.

Israel claimed that if the rockets were fired to their country and some have reached Tel Aviv as well, what else they could do. However, it was obvious that the retaliation of Israel was much more powerful than the attack of Hamas. This was the situation right through out.

Samuel P Huntington in his book “The Clash of Civilizations and the Remarking of World Order”, identified seven major civilizations in the world: Western, Islamic, Confucian, Japanese, Hindu, Buddhist and Orthodox civilizations. He suggested that the new world order would be the clashes among these civilizations.   However, he did not identify Jewish civilization was a major one.

“What about Jewish civilization? Most scholars of civilization hardly mention it. In terms of numbers of people Judaism clearly is not a major civilization. Toynbee describes it as an arrested civilization which evolved out of the earlier Syriac civilization. It is historically affiliated with both Christianity and Islam, and for several centuries Jews maintained their cultural identity within Western, Orthodox, and Islamic civilizations. With the creation of Israel, Jews have all the objective accoutrements of a civilization: religion, language, customs, literature, institutions, and a territorial and political home. But what about subjective identification? Jews living in other cultures have distributed themselves along a continuum stretching from total identification with Judaism and Israel to nominal Judaism and full identification with the civilization within which they reside, the latter, however, occurring primarily among Jews living in the West.” (page 48)

Therefore, according to Huntington, the clash between Israel and Arabs does not amount to a clash of civilizations. It is a man-made clash and at present it serves the vested political interests of all the stakeholders and the scapegoats are largely the Palestinians and to a very lesser extent the Israelis.

USA

USA has delayed the security council meetings and was blocking a joint statement from the security council. There is a strong lobby in USA which supports the actions of the Jewish state. Moreover, the USA is of the view that their interests in Middle East is safeguarded by Israel and Israel provides a wide opening to USA to interfere with the affairs of Middle East. USA has brokered several peace accords between Israel and Palestine Liberation Organization(PLO), view this conflict throughout the history in the eyes of Israel. That is the reason of dragging this conflict over such a long time causing enormous difficulties to the people living there.

Netanyahu


Prime Minister of Israel Benjamin Netanyahu faces two political issues. One is to lay the ground to deal with the Biden Administration which adopts a policy quite in contrast to that of Trump Administration and the other is to stabilize as the Prime Minister of Israel since he faces a number of issues in the domestic side. Therefore, an armed conflict strengthens his position and this is the tactic adopted by the ethnocentric political leaders throughout the world including Narendra Modi.

Biden is different to Trump who had gone to the extent of shifting the US embassy to Jerusalem. When Biden came to power, he delayed to talk to Israel causing an disappointment to Netanyahu. Biden indicated that he was willing to renegotiate the nuclear deal with Iran with strong resistance of Israel. Biden who had firsthand experience with Netanyahu appeared not comfortable accepting the point of view of him.   Therefore, Netanyahu had a task of winning US back and an armed conflict serves that purpose than any other strategy.

Israeli governments over the recent past were not stable. They had to conduct two general elections in 2019, one in 2020 and the last one in March 2021. Netanyahu was not able to form a government and the President of Israel at the beginning of May 2021 asked Yair Lapid of a centrist party Yesh Atid to form a government. Netanyahu is facing an ongoing trial on corruption against him and there is a strong opposition to him within the country. Therefore, an armed conflict helps him to maintain his power.

When Lapid faced 2013 general election heading a newly formed party he secured 19 seats and went into the coalition government of Netanyahu. He moved out of the government prior to the 2015 election where he secured only 11 seats. In April 2019 elections Yesh Atid went to an alliance with Resilience Party to form Blue and White which secured 35 seats. Netanyahu who secured equal 35 seats could not form a government and prevented the chances of Benny Gantz of Blue and White by dissolving the Knesset (Parliament). In September 2019 no one could form a government and the next election was held in March 2020. Blue and White supported Netanyahu to form a government and Gantz accepted the Defense portfolio with the condition that he becomes the Prime Minister during the second half of the tenure of the government. However, Knesset was dissolved in December 2020 and the new election was held in March 2021 with breaking away of Lapid from Blue and White.

Hamas

Initially Fatah leader Yasser Arafat was the undisputed leader of Palestine. Mahmoud Abbas was elected President of the Palestinian National Authority on 9 January 2005 for a four-year term that ended on 9 January 2009. The last elections for the Palestinian Legislative Council were held on 25 January 2006 where Hamas won the majority. Thereafter unity government was formed with the participation of Fatah and Hamas.  In June 2007 there was an armed conflict between Fatah and Hamas. Thereafter Hamas took control of the Gaza Strip and Fatah took control of the West Bank and the unity government was collapsed. Palestinian Legislative election which was scheduled on 22 May 2021 was indefinitely postponed by Mahmoud Abbas on 29 April 2021.

Hamas started firing rockets in this background and their action is politically advantageous to them against Fatah.

Solution

Hamas cannot match the Israeli military power, nor it can have a considerable impact by firing rockets at Israel penetrating through the anti-missile defense system of Israel. They claimed that this time they have penetrated more to the territory of Israel. The actions of Israel are not merely defensive as they claim, they are offensive. What Hamas can do is to bring attention of the international community to the problem by sacrificing lives of the Palestinians. It may be a long shot that the international community impose sanctions against apartheid Israel. Palestine has gone a long way to garner international recognition through UN.  Or else Hamas should acquire nuclear power to match that of Israel. Israel believes that Iran, which is backing Hamas, is in the process of achieving that status and that is why Israel is against the nuclear treaty with Iran. Military power decides lot of things. The aggression of Israel of forcibly occupying the territories recognized by the UN as the territories Palestinian is due to military power of Israel which is backed by US.

Due to the escalating violence the moderate leaders of both sides were thrown to the edge. Moderate Fatah was replaced by Hamas. Netanyahu is the longest serving PM in Israel. Pallbearers of Yitzhak Rabin, Labor PM who signed the Oslo accords in 1990s and Ariel Sharon Likud PM who orchestrated Israel’s unilateral disengagement from the Gaza Strip are struggling to come to the helm. Yitzhak Rabin paid the supreme price in 1995 for his actions and Ariel Sharon faced lot of resistance from his party. Both were military leaders. The solution may be lying in calling back the moderates.

Sri Lanka

Although Huntington identified the clash between Sri Lankan Sinhala Buddhists and Hindu Tamils was a part of the clash of civilizations, I argued that it was not the case. It is proved further now since Sinhala Buddhists, rather their government, found a new scapegoat, Muslims with whom the  Sinhalese had a very cordial relationship close upon a millennia. Lorna Dewaraja in her book The Muslims of Sri Lanka- one thousand years of ethnic harmony 900-1915, had this to say. “The Muslims served as officials in the administration of the state as well as of the Buddhist monasteries. It is noteworthy that the Muslims were functionaries in the Temple of the Tooth and participated in the ritual of the Asala Maha Perahera.” (Page 7)

The present Sri Lankan government applies a suppressive attitude towards Muslims. it is merely a punishment to them as predicted by Ali Sabry prior to the last Presidential Election that if the Muslims do not vote for them there will be repercussions. 

The intention of the government is political. It is to get the 100% support of the hardline Sinhala Buddhists in the coming elections in the light of diminishing popularity of the government.

On the other hand, the Muslim community have a pathetic political leadership and insensitive religious leadership. Their political leadership dared to cross the sides and support the government to have crucial two third majority in the house to pass the repressive 20th amendment amid the suppression of their community by the government. They and the others crossed the sides previously but certainly not under these circumstances. Their religious leadership is insensitive towards the demands of women in relation to Muslim marriage law and failed to declare publicly that according to the holy Quran it is not required the women to cover their whole body as in the case of Burka and Niqab. They can open the face and hands below wrist as per the holy Quran. Sinhalese believes that the Ideological shift of the Muslim community was visible during the past decades through the dress of the Muslim women. Therefore, it worked against the centuries old friendship of the two communities.

The government decision to ban Burka in public places is really not related to the security and it is a part of that punishment which goes against the basic human rights.

In Sri Lanka, also  in Israel and India the political power is with the hardline ethnocentric leaders.  They do whatever they could in order to secure their power. Ethnicity is an easy target for them. People should understand this undercurrent to save themselves, the country, and the future generations.

Published in Colombo Telegraph on 22 May 2021

https://www.colombotelegraph.com/index.php/vested-political-interests-which-inflame-ethnic-conflicts/

Saturday, May 15, 2021

ශ්‍රී ලංකාවේ හිඟ අයවැය ප්‍රතිපත්තිය

 


ලංකාවේද වෙනත් බොහෝ රටවලද හිඟ අයවැය ප්‍රතිපත්තියක් පවත්වාගෙන යනු ලැබේ. එනම් රාජ්‍යයට ලැබෙන ආදායමට වඩා වැඩියෙන් වියදම් කිරීමේ ප්‍රතිපත්තියයි. අයවැය හිඟය බොහෝවිට අදාල රටේ මුල්‍ය ඒකක වලින්ද එරට දල දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙසද  දක්වනු ලැබේ.

රාජ්‍යයේ ආදායමට වඩා වියදම් කිරීමේ අවශ්‍යතා පැන නගී. උදාහරණයක් වශයෙන් රජයට රටේ මාර්ග පද්ධති  සහ විදුලිබල  වැනි යටිතල පහසුකම් නගා සිටුවීමට අවශ්‍ය නම් සහ ඒසඳහා අවශ්‍ය ප්‍රතිපාදන රජයේ ආදායමෙන් සපුරා ගත නොහැකි නම් ඒසඳහා ණයක් ගෙන ලැබෙන ආදායමට වඩා වැඩියෙන් වියදම් කළ යුතුය. මක්නිසාදයත් රටේ යටිතල පහසුකම් දියුණු කිරීම රජයේ වගකීමක් වන නිසා සහ එම දියුණු කිරීම නිසා රට සමස්ත වශයෙන් දියුණු වීමේ ප්‍රවනතාවයක් පවතින නිසාය. එසේ වන්නේ දියුණු කරණ ලද යටිතල පහසුකම් නිසා දේශීය සහ විදේශීය  ආයෝජන රට තුළ ඇතිවී ඒ මගින් රැකියා අවස්ථාද ධනයද රට තුළ උත්පාදනය වන නිසාය.

සමස්ත වශයෙන් මෙම ප්‍රතිලාභ ලැබීම වෙනුවෙන් කෙරෙන වියදමට වඩා ලැබෙන ප්‍රතිලාභය වැඩි විය යුතුය. එනම් මෙම දියුණු කරණ යටිතල පහසුකම් රටට අවශ්‍ය යටිතල පහසුකම් විය යුතුය. එමෙන්ම ලබාගන්නා ණය තරඟකාරී පොලියකට ලබා ගත යුතුය. ලබා ගන්නා ණය දියුණු වන රටේ ආර්ථිකය හරහා වැඩිවන රජයේ ආදායම මගින් ගෙවා දැමීමේ හැකියාවක් තිබිය යුතුය.

මහින්ද රාජපක්ෂ ආණ්ඩුව කාලයේ ඇතිකරන ලද මාර්ග සංවර්ධනය ඒ කාලයේ ඉතාමත්ම අත්‍යවශ්‍යව තිබුණ දෙයකි. එනමුත් හම්බන්තොට ආශ්‍රිතව ඉදිකළ වරාය සහ ගුවන් තොටුපල සම්බන්ධයෙන් ලැබුන ප්‍රතිලාභයට වඩා ගෙවුන වියදම වැඩි තත්ත්වයක් දක්නට ලැබේ. එබැවින් හම්බන්තොට ආශ්‍රිතව කළ සංවර්ධනය සම්බන්ධයෙන් හිඟ අයවැය ප්‍රතිපත්තිය අසාර්ථකය.

පුද්ගලයෙක් ගතහොත් ගෙයක් සෑදීම හෝ ඉඩමක් ගැනීම වැනි කටයුත්තකදී එනම් එදිනෙදා වියදමක් නොවන කටයුත්තකදී ණයක් ගැනීම සුදුසු ක්‍රියාවකි. මෙහිදී තමාට ඉදිරියේදී ලැබෙන ආදායමෙන් ගත් ණය ගෙවීමේ ක්‍රමයක්ද සාධාරණ පොලි අනුපාතයක්ද තිබිය යුතුය. මාසය අවසානයේ වැටුප ලැබුන පසු ගෙවීමේ පදනමට එදිනෙදා වියදම් සඳහා ණය ගැනීමේ ප්‍රවනතාවයක්ද තිබේ. එනමුත් එදිනෙදා වියදම් සඳහා දීර්ඝ කාලීන ණය ගැනීමේ පිළිවෙතක් නොමැත.

ශ්‍රී ලංකාව ගතහොත් ශ්‍රී ලංකා රාජ්‍යයට ලැබෙන ආදායම එදිනෙදා වියදම් එනම් ප්‍රවර්තන වියදම් පියවා ගැනීමටවත් සෑහෙන්නේ නැත. එබැවින් රාජ්‍යයට ප්‍රවර්තන වියදමෙන් කොටසක් පියවා ගැනීමටත් සම්පුර්ණ ප්‍රාග්ධන වියදම පියවා ගැනීමටත් ණය ගැනීමට සිදුවේ. මෙම තත්ත්වය ආණ්ඩු භේදයකින් තොරව පක්ෂ භේදයකින් තොරව ශ්‍රී ලංකාව තුළ දීර්ඝ කාලයක් තිස්සේ පැවත එන්නකි.

මෙම තත්ත්වය යටතේ වුවත් හිඟ අයවැය ප්‍රතිපත්තියක් මගින් රටේ ආර්ථිකය ප්‍රසාරණය වීමට ඉඩ ප්‍රස්ථා තිබේ. මක්නිසාද යත් රාජ්‍යයේ වියදම තවත් බොහෝ අය ගේ ආදායම වන නිසාය. එබැවින් කලින් සාකච්ඡා කළ පරිදි හම්බන්තොට සංවර්ධන ක්‍රියාවලිය රටට ලාබදායි ක්‍රියාවක් නොවුනත් ඒ හේතුවෙන් රටේ ආර්ථිකයේ වර්ධනයක් සිදුවිය. සමස්ත චිත්‍රය දෙසා නොබලා කෙනෙකුට මේ හේතුවෙන් ආර්ථිකය වර්ධනය වී යයි ද තර්ක කළ හැක. එනමුත් එය අර්ධ සත්‍යයකි. සමස්ත චිත්‍රයම ගතහොත් අසත්‍යයකි.

ශ්‍රී ලංකාවේ ආණ්ඩුවල සහ විරුද්ධ පක්ෂ වල සිටින දේශපාලනඥයන් මෙම තත්ත්වය තමන්ගේ වාසියට ගැනීමට විවිධ අර්ථ කථන දෙමින් සහ විවිධ කථා පතුරවමින් සිටිති.  ජනතාව රාජ්‍යයෙන් තමන්ට ලැබෙන ප්‍රතිලාභ පිළිබඳව කල්පනා කරති. රාජ්‍යය තාවකාලිකව පාලනය කරණ දේශපාලනඥයන්ද රාජ්‍යයෙන් තමන්ට ලැබෙන ප්‍රතිලාභ පිළිබඳව කල්පනා කරති.

දේශපාලනඥයෝ  ජනතාවට පිනවීමට සහ ඉදිරි මැතිවරණ වලදී සිය ජයග්‍රහණය සහතික කිරීම සඳහා රාජ්‍ය ආදායමෙන් විවිධ වරදාන ජනතාවට ප්‍රදානය කරති. එමෙන්ම සිය අන්තේවාසිකයන්ට රැකියා ලබා දීම සඳහා සහ තමන්ගේ බලය ප්‍රදර්ශනය කිරීම සඳහා දේශපාලනඥයෝ විවිධ රාජ්‍ය ව්‍යාපාර පවත්වා ගෙන යාමට කැමති වෙති.

ඒවායේ අකාර්යක්ෂමතාව නිසා පාඩු සිදුවේ.  ඊට අමතරව සොරකම් ද මහා පරිමාණ ගසා කෑම් ද සිදුවේ. මේ සියළු දේ  අයවැයේ හිඟයක් ලෙස රාජ්‍ය ගිණුම් වල සටහන් වේ. මෙම තත්ත්වය මෙම ආණ්ඩුවටද ගිය ආණ්ඩුවටද ඊට පෙර තිබූ ආණ්ඩු වලටද පොදු ලක්ෂණයකි.

එබැවින් ලංකාව වැනි රටක හිඟ අයවැය, ප්‍රතිපත්තියක් ලෙස දිගින් දිගටම පවත්වාගෙන යාම ප්‍රශ්ණකාරී ක්‍රියාවකි. අයවැය හිඟය පියවිය හැක්කේ දේශීය වශයෙන් සහ විදේශිය වශයෙන් ලබා ගන්නා ණය මගින් බැවින් මෙරට රාජ්‍ය ණය විශාල වශයෙන් ඉහළ ගොස් ඇත. ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය අරමුදල එබැවින් ණය දීමේදී අයවැය හිඟය අඩු කරණ ලෙස රාජ්‍යයට කොන්දේසි ඉදිරිපත් කරයි.

ලංකාවේ බොහෝ ප්‍රශ්ණ වලට හේතුව හිඟ අයවැය යි. අයවැය හිඟය නිසා රාජ්‍යයට ණය ගැනීමට සිදුවේ. දේශීය වශයෙන් රාජ්‍යය විසින් ණය ගතහොත් දේශීය වෙළෙඳපොලේ ණය සඳහා ඇති ඉල්ලුම වැඩිවීම නිසා පොලි අනුපාතය ඉහළ යයි. ඉහළ යන පොලි අනුපාතය නිසා දේශීය ව්‍යාපාරිකයන්ට ණය ගැනීම වියදම්  අධික කටයුත්තක් වේ. එමෙන්ම රටේ උද්ධමනය ද ඉහළ යාමේ ප්‍රවනතාවයක් තිබේ.

මක්නිසාද යත් රාජ්‍යය මගින් වැඩිපුර වියදම් කිරීම නිසාද  ඒ වියදම ආදායමක් වන පුද්ගලයන් වැඩිපුර භාණ්ඩ සහ සේවා පරිභෝජනය කිරීම නිසාද භාණ්ඩ සහ සේවා වල ඉල්ලුම වැඩිවී ඒවායේ මිල ඉහළ යාමේ ප්‍රවනතාවයක් ඇතිවිය හැකි නිසාය.

මෙම තත්ත්වය දැඩිසේ බලපාන්නේ අපනයන ව්‍යාපාරිකයන් ටය. ඔවුන්ගේ වෙළෙඳ පොළ වලට භාණ්ඩ සපයන තරඟකාරී සැපයුම්කරුවන්ගේ රටවල උද්ධමනයේ ද පොලි අනුපාතයේ ද වැඩිවීම මෙරට  උද්ධමනයේ ද පොලි අනුපාතයේ ද වැඩිවීමට වඩා අඩුනම් මෙරට භාණ්ඩ වල මිල ඉහළ නැංවිය නොහැකි නිසා ඔවුන් ගේ ලාභ අඩුවිය හැක.

සමහර විට පාඩු ද සිදුවිය හැක. මේ නිසා නිෂ්පාදන වියදම අඩු කරගැනීමට විවිධ නව්‍ය ක්‍රම යොදාගැනීමට ඔවුන්ට සිදුවේ. අපනයන ව්‍යාපාර දිගටම පවත්වා ගෙන යාමට නම් මෙම අභියෝගය නොමැති වුවත් ව්‍යාපාර සඳහා නව්‍ය ක්‍රම යොදා ගැනීම අත්‍යවශ්‍ය කොන්දේසියකි.

එමෙන්ම හිඟ අයවැයක් නොමැතිනම් එය  ශ්‍රී ලංකා මහා බැංකුවට රටේ පොලි අනුපාත සහ උද්ධමනය අඩු මට්ටමක පවත්වාගෙන යාමට විශාල පිටුවහලක් වනු ඇත. මෙය රටේ ව්‍යාපාර වර්ධනයට උපස්තම්භක වේ.

ලංකාව දැන් මැදි ආදායම් ලබන රටක් නිසා අඩු ආදායම් ලබන රටකට මෙන් සහනදායි පොලි අනුපාත මත විදේශ ණය ලැබෙන්නේ නැත. එබැවින් අයවැය හිඟය පියවාගැනීමට විදේශ වලින් ණය ගතහොත් වැඩි පොලියක් ගෙවීමට සිදුවේ. එමෙන්ම රටේ මුදලට සාපේක්ෂව විදේශ විනිමය අනුපාතය ඉහළ ගිය හොත් එනම් රුපියල අව ප්‍රමාණය වුවහොත් විදේශ ණය වෙනුවෙන් දේශීය මුදල් වලින් වැඩිපුර ගෙවීමට සිදුවේ.

එබැවින් අයවැය හිඟය අඩු කරණ ලෙස ජාත්‍යන්තර මුල්‍ය අරමුදල මතු නොව මෙරට ව්‍යාපාරිකයන්ද රාජ්‍යයෙන් ඉල්ලා සිටිය යුතුය. මේ දක්වා කිසිම ව්‍යාපාරිකයෙක් මා දන්නා තරමට මේ ඉල්ලීම කර නැත. මක්නිසාද යත් ඔවුන්ගේ ඉල්ලීම් සිමා වන්නේ සිය ව්‍යාපාරයට යම් යම් බදු සහන හෝ වෙනත් සහන රාජ්‍යයෙන් ලබා ගැනීමටයි. රාජ්‍යයේ ආර්ථික කළමණාකරණය පිලිබඳ බරපතල සාකච්ඡාවක් කිරීම ඔවුන්ගේ අභිලාෂය නොවේ. මෙය කණගාටුදායක තත්ත්වයකි.

මෙහි දැක්වෙන ප්‍රස්ථාරයේ ශ්‍රී ලංකාවේ අයවැය හිඟය 1990 සිට 2020දක්වා මෙරට දල දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස දැක්වේ. ශ්‍රී ලංකාවේ නිදහසෙන් පසුව එම්. ඩි.එච්. ජයවර්ධන මුදල් ඇමති වූ  1954 සහ 1955 වසර දෙක හැර අනෙක් සියළුම වසර වල අයවැය හිඟයක් තිබී ඇත. 2020 දී නිල අයවැය හිඟය දල දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස 11.1% කි. මෙයට කොවිඩ් වසංගතය ද හේතුවී ඇත.

මෙම ප්‍රතිශතය ඇත්ත වශයෙන්ම 11.1% නොව 14% ක් වියයුතු බව හර්ෂ ද සිල්වා මන්ත්‍රීවරයා කියන අතර Daily Mirror පත්‍රයේ  Fact Check විශේෂාංගය 2021 මැයි  13 වන දින එය සනාථ කර ඇත. මහා බැංකු වාර්තාවේ 162 වන පිටුවේ සඳහන් වන පරිදි 2019 වර්ෂයට අදාල රු. බිලියන 422.6 ක් මෙම වර්ෂයේ වියදම් වලින් බැහැර කර ඇත. එනමුත් 2019 ට අදාල ආදායම් එසේ බැහැර කර නොමැත. කෙසේ වුවත් මහා බැංකු වාර්තාව සැකසෙන්නේ වියදම හෝ ආදායම හෝ අදාල වන වර්ෂයට නොව කෙරෙන වර්ෂයට ගිණුම් ගත කෙරෙමිනි. එබැවින් 2020 නියම අයවැය හිඟය දල දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස 14% විය යුතුය.

ඉන් පසුව දැක්වෙන ප්‍රස්ථාරයේ ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ අයවැය අතිරික්තය හෝ හිඟය දල දේශීය නිෂ්පාදිතයේ ප්‍රතිශතයක් ලෙස දැක්වේ. එහි මුල් අවුරුදු වල අතිරික්තයක් තිබී පසුව හිඟයක් බවට පරිවර්තනය වී ඇත. එක අවස්ථාවක හිඟය 10% දක්වා වැඩිවී දැන් එය 5% මට්ටමට අඩුවී ඇත. කොවිඩ් වසංගතය හේතුවෙන් 2020 දී එය 18.7% දක්වා වැඩිවී ඇත. එම තොරතුර ප්‍රස්ථාරයේ නැත.

පසුගිය කාලයේ ආර්ථික අර්බුදයකට මුහුණ දුන් ග්‍රීසියේ තොරතුරු ද ප්‍රස්ථාරයේ දක්වා ඇත.  එක් එක් රටේ ආර්ථිකය සලකා බැලිය යුතු වන්නේ ඒ ඒ රටට ආවේනික කරුණු අනුවය.

මුලාශ්‍රය ශ්‍රී ලංකා මහා බැංකු වාර්ෂික වාර්තාව 2020

ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදයේ අයවැය හිඟය ද. දේ. නි. යේ % ලෙස (1948-2019)

මුලාශ්‍රය https://tradingeconomics.com/united-states/government-budget

ග්‍රීසියේ අයවැය හිඟය ද. දේ. නි. යේ % ලෙස (1948-2020)

මූලාශ්‍රය https://tradingeconomics.com/greece/government-budget

හර්ෂ ගුණසේන

Published in Daily  Reporter on 14 May 2021

https://www.dailyreporter.lk/%e0%b7%81%e0%b7%8a%e2%80%8d%e0%b6%bb%e0%b7%93-%e0%b6%bd%e0%b6%82%e0%b6%9a%e0%b7%8f%e0%b7%80%e0%b7%9a-%e0%b7%84%e0%b7%92%e0%b6%9f-%e0%b6%85%e0%b6%ba%e0%b7%80%e0%b7%90%e0%b6%ba-%e0%b6%b4%e0%b7%8a/


Tuesday, May 4, 2021

අතහැරිය යුත්තේ කුමක් ද ?

 

මේ නිකුත් වන්නේ සමබිම ඉරිදා සංග්‍රහයේ 600 වන කලාපයයි. රාවය පුවත්පතේ අතිරේකයක් වශයෙන් මෙය අරම්භවූයේ 2008 මාර්තු මස දීය. මෙම අවස්ථාව සමබිම ඉරිදා සංග්‍රහය සහ 2010 ජූලි මස ආරම්භ කරන ලද සමබිම පුවත්පත විසින් කරන ලද කාර්ය භාරය දෙස නැවත හැරී බැලීමට සුදුසු අවස්ථාවකැයි සිතමි.

මා සමබිමට සම්බන්ධ වන්නේ සමබිම පුවත්පතේ ලේඛකයකු ලෙස 2010 ඔක්තෝබර් මස දීය. ඒ වන විට මා ඉංග්‍රීසි පුවත්පත් වලට ලිපි කිහිපයක් ලියා තිබූ අතර යුද්ධය අවසාන වීමෙන් පසුව එවකට ආණ්ඩුව විසින් ගනිමින් තිබූ ජාතිවාදී ස්ථාවරයට එරෙහිව ඉංග්‍රීසි පුවත්පත් වලට යවනු ලැබූ ලිපි පළ නොවිය. පසුව සිංහලෙන් රාවය පුවත්පතට ලිපියක් යැවූ නමුත් එයද පළ නොවිය. මේ අතරතුර එවකට රාවය පුවත්පත් සමග පළවූ සමබිම ඉරිදා සංග්‍රහයේ ජාතිවාදයට එරෙහිව ලිවිය හැකි ලේඛකයන්ට අලු‍තෙන් පලකරන පුවත්පතක් වෙනුවෙන් ආරාධනා කර තිබුණි. ඒ අනුව 18 වන ව්‍යවස්ථා සංශෝධනයට එරෙහිව එය චිරාත් කාලයක් තිස්සේ පැවති රාජාණ්ඩු වලින් ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදයට වූ ආණ්ඩුක්‍රම විකාශය ආපසු හැරවීමක් ලෙස හඳුන්වමින් සමබිම පුවත්පතට ලියන ලද ලිපිය එහි පළවිය. එයින් පසු දිගටම සමබිම පුවත්පතටද වරින් වර සමබිම ඉරිදා සංග්‍රහයටද දායක වී ඇත්තෙමි.

මා විසින් සහ සහෝදර ලේඛකයන් විසින් සමබිමට ලියන ලද ලිපි බොහොමයක් අත්තනෝමතික අධිකාරීවාදී පාලන විලාසයන්ට සහ ජාතිවාදයට එරෙහිව ද ප්‍රජාතන්ත්‍රවාදී සම්ප්‍රදායයන්ට සහ රටේ සියලු‍ පුරවැසියන්ගේ මානව හිමිකම් රැකීමට පක්ෂව ද ලියන ලද ඒවාය. රටේ සමබිමක් නිර්මාණය වන්නේ ඒ හරහාය. අපේ රටේ බොහෝ පිරිසක් ජාතිවාදීහු වෙති. එබැවින් ජාතිවාදයට එරෙහිව ලියන ලද ලිපි පවත්නා අධිපතිවාදී මතවාදයට එරෙහිව ලියන ලද ඒවාය. මගේ බොහෝ මිතුරෝද ඥාතීහුද ජාතිවාදයට එරෙහිව මා දරන මතයට එකඟ නොවෙති. සමහරු මා සමඟ ඔවුන්ගේ ඇති සම්බන්ධතාවයට හානි වෙතැයි බියෙන් ඒවා නොකියවති. සමහරු බුදු දහමේ හරයට  සම්බන්ධ ආයතනයකට මගේ ඇති සම්බන්ධය හේතුවෙන් මගේ මතය පිළිබඳ විමතියට පත්වෙති. දහම අනුව ඉදිරියට යනවිට ජාතිය පමණක් නොව මමංකාරය ද පසුව අස්මි මානයද හළ යුතු බව ඔවුහු නොදනිති. බොහෝ පැවිද්දෝ ද එය නොදනිති. එසේ නොමැති නම් තමන් දේශනා කරන දහම වෘත්තීය මට්ටමෙන් කර එය තමන්ගේ පුද්ගලික ජිවිතයට සම්බන්ධ කර නොගැනීමට තරම් වෘත්තීය වෙති. ඔවුහු වෘත්තීය පැවිද්දෝ වෙති.

අප උත්සාහ ගත්තේ ආණ්ඩු පෙරලීමට නොවේ. ජනතා සිත් සතන් පෙරලීමටයි. වෙනත් මතවාද කෙසේ වෙතත් ජාතිවාදී චින්තනයක් ආපසු හැරවීම ඉතාමත් අසීරු කාර්යයකි. මක්නිසාද යත් ඔවුන් බොහෝ දෙනෙක් එම චින්තනය ආගමක් සේ අදහන බැවිනි. එම මතවාදය හැලීමට නම් ඔවුන්ට රබින්ද්‍රනාත් තාගෝර් ගේ ගෝරා නවකතාවේ ගෝරා හෙවත් ගෞර් මෝහන් බාබු ට සිදුවූ දේ වැන්නක් සිදුවියයුතුය. ඒ තරම් පුද්ගලික නොවූවත් එවැන්නක් මටද සිදුවිය.

බොහෝ දෙනා තරුණ කාලයේදී විවිධ දේශපාලන ව්‍යාපාර වලට සම්බන්ධ වෙති. මම එකල මෙරට විසූ චින්තකයකු වන ආචාර්ය ඊ.ඩබ්. අදිකාරම් (1905- 1985) ගේ අභාසය ලැබීමි. ඔහුගේ සාකච්ඡා වලට සහ දේශන වලට සහභාගී වීමි. එක දිනක ඔහුගේ නිවසේදී ඔහු හමුවූ අවස්ථාවක මා කවුදැයි ඔහු විමසීය. මා සිංහලයකු යයි මම පිළිතුරු දුනිමි. මා එසේ කියන්නේ මන්දැයි ඔහු විමසීය. මා සිංහල භාෂාව කථා කරන නිසා යයි මම පිළිතුරු දුනිමි. සිංහල කථා කරන සියලු‍ම දෙනා සිංහලයන් දැයි ඔහු විමසීය. මම නැතැයි කීමි. මක්නිසාදයත් දෙමළ වාසගමක් සහිත සිංහල පමණක් දන්නා දෙමළ නොදන්නා මිතුරකු මට සිටි නිසාය. මගේ දෙමව්පියන් සිංහල බව මම නැවත කීමි. ඔවුන්ගේ දෙමව්පියන් සිංහල වූයේ කෙසේදැයි ඔහු විමසීය. මම නිරුත්තර වීමි. මක්නිසාද යත් මෙම ප්‍රශ්නය දිගින් දිගටම අතීතයට යා හැකි බැවිනි. ඒ වන විට මම ආචාර්ය පරණවිතානයන්ගේ සිංහලයෝ නමැති පොත කියවා තිබුනෙමි. එහිදී ඔහු මෙරට සිංහලයන් සහ දමිළයන් අතීතයේදී මිශ්‍ර වී ඇති බව කියා තිබුණි. ආගම පිළිබඳව ආචාර්ය අදිකාරම් ගේ මතය වූයේ එය මිනිසුන් භේද කරන බවය. එය සත්‍යයකි. මේ සාකච්ඡාවෙන් කලකට පසු මගේ ජාතිය සහ ආගම පිළිබඳව වූ බැඳීම් බොහෝ දුරට අඩු කර ගැනීමට සමත් වුනෙමි. මම මනුෂ්‍යයෙක් පමණක් වීමි.

මේ අවස්ථාවේදී සමබිමේ අභිලාෂයන්ට පටහැනිව ජාතිවාදය දේශපාලනික වශයෙන් මස්තකප්‍රාප්ත වී ඇත. එය අපගේ ක්‍රියාමාර්ග අසාර්ථක වීමකි. ආණ්ඩුවේ අභිලාශය එය තවදුරටත් ඉදිරියට ගෙන යමින් බහුතරය වන සිංහල බෞද්ධ ජනතාව ඇන්දවිමයි. විවිධ දේශපාලන හේතු නිසා මෙම ඇන්දවීම අනුක්‍රමයෙන් අසාර්ථක වන ලකුණු පෙනෙන්නට තිබේ. කෙසේ වෙතත් ඇන්දවීමේ අවසානය පෙනෙන තෙක් මානයක නැත. මක්නිසාද යත් විපක්ෂයද මෙම ඇන්දවීමම එක්තරා මට්ටමකින් කරන නිසාය. එබැවින් අපට තවදුරටත් බොහෝ දේ ලියන්නට තිබේ. 

 Published on May 3, 2021

#600 වන කලාපයට හර්ෂ ගුණසේන විසින් ලියන ලද ලිපියකි.

Sunday, May 2, 2021

රටක ආර්ථිකය නැංවීමට මුලිකවම බලපාන්නේ එරට ව්‍යාපාරික ප්‍රජාවගේ ආකල්ප

 economic crisis in Sri Lanka capital market central bank

වරලත් ගණකාධිකාරී හර්ෂ ගුණසේන

රටක  ආර්ථිකය නැංවීමට එරට සමාජ චින්තනයට අමතරව ව්‍යාපාරික ප්‍රජාවගේ ආකල්ප ද බෙහෙවින් බලපායි. ව්‍යාපාරයක් යනු අත්‍යන්තයෙන්ම තරඟකාරී එකකි. එය තරඟ කල යුත්තේ සමාන ව්‍යාපාර සමග පාරිභෝගිකයා දින ගැනීම සඳහා ය. තරඟයක් නොමැති අවස්ථා වලදී පවා  පාරිභෝගිකයා හෙවත් තමන්ගේ භාණ්ඩ හෝ සේවා හෝ ලබාගන්නා තැනැත්තාට ප්‍රමිතියෙන් ඉහළ දෙයක් දීම සාමාන්‍ය මනුෂ්‍ය ගුණධර්ම අනුවද අත්‍යවශ්‍ය දෙයකි.

සමහර ව්‍යාපාරිකයන් තරඟ කරන්නේ පාරිභෝගිකයා සමඟය. පාරිභෝගිකයා ගෙන් වැඩිම ලාභයක් ලබන්නේ කෙසේදැයි ඔවුහු කල්පනා කරති. මෙය ඉතාම කෙටි කාලීන ක්‍රියාවකි. ලෝකය පවතින්නේ දීම සහ ගැනීම මතය. රාජ්‍ය සේවකයා සිය සේවය ජනතාවට දී වැටුප් රජයෙන් ලබා ගනී.  ව්‍යාපාරිකයා භාණ්ඩ හෝ සේවා හෝ දී මුදල් ලබා ගනී.  වෛද්‍ය වරයා විටෙක රාජ්‍ය සේවකයා ගේ භූමිකාව ද විටෙක ව්‍යාපාරිකයා ගේ භූමිකාවද කරයි. දෙන දෙය ගන්නා දෙයට වඩා ගන්නා තැනැත්තාට හැඟී යන ආකාරයට වැඩි අගයක් ගනී නම් එය දෙන පුද්ගලයා ගේ දීර්ඝ කාලීන පැවැත්මට හේතුවේ.

ඕනෑම ව්‍යාපාරයක ප්‍රමුඛ අරමුණ වන්නේ පැවැත්මයි. ලාභ නොවේ. පැවැත්ම සඳහා ලාභ අවශ්‍ය වන අතර සමහර අවස්ථා වලදී කෙටි කාලීනව ලාභ කැපකර එනම් අලාභ විඳ පැවැත්ම ආරක්ෂා කර ගත යුතුවේ. දීර්ඝ කාලීනව අලාභ විඳිමින් පැවැත්ම ආරක්ෂා කර ගත නොහැක. එසේ කළ හැකි ව්‍යාපාර ද තිබේ. ශ්‍රී ලංකාවේ සමහර රාජ්‍ය ව්‍යාපාර මෙයට උදාහරණ වශයෙන් දැක්විය හැක. ඒවා අකාර්යක්ෂම කළමණාකරණය නිසාද දේශපාලන බලධාරීන්ගේ අන්තේවාසිකයන්ට රැකියා අවස්ථා ලබාදීම නිසාද රජය මගින් ජනතාවට යම් සහනාධාර ලබාදීමේ වාහකයක් වීම නිසාද ලාභ නොලබන ව්‍යාපාර බවට පත්වී ඇත. මේවා ප්‍රධාන වශයෙන්ම මේ ආකාරයෙන් පවත්වාගෙන යන්නේ රටේ පවතින ප්‍රමුඛ එමෙන්ම අප්‍රබුද්ධ එනම් මුග්ධ මතවාදන් නිසාය.

පැවැත්ම සඳහා ව්‍යාපාරයකට ස්ථායි පාරිභෝගිකයන්  පිරිසක් අවශ්‍යවේ. මෙම පාරිභෝගිකයන්ට  පහසුකම් සැලසීම හෙවත් ඔවුන් ඉල්ලන දේ ඔවුන් බලාපොරොත්තු වූවා ටත් වඩා හොඳින් ලබා දීම හරහා වෙළෙඳාම හෙවත් පිරිවැටුම ඉහළ යයි. ඒ අනුව වෙළෙඳ පිරිවැටුම පාරිභෝගිකයන්ගේ අවශ්‍යතා ඉටු කිරීම වෙනුවෙන් ලැබෙන ප්‍රතිඵලයකි. එමෙන්ම ව්‍යාපාරය වෙනුවෙන් කෙරෙන වියදම් පාලනය කින් යුතුව කරගෙන යා යුතුය. එහි ප්‍රතිඵලය ලාභයයි. කෙටි කාලීනව අයුතු ලාභ ලබා ගැනීමට උත්සාහ කළහොත් ව්‍යාපාරයේ පැවැත්ම තර්ජනයට ලක් විය හැක. එබැවින් ව්‍යාපාරය පවතින්නේ හේතු ඵල සම්බන්ධතා රාශියක ඵලයක් වශයෙනි.

අද වෙළෙඳාම හෙවත් අලෙවි කරණය බොහෝ ව්‍යාප්ත වූ විෂයයක් බවට පත්වී තිබේ. මෙම විෂයේදී නිර්දේශ කරන්නේ පාරිභෝගිකයාට  රජකුට ලෙස සලකන ලෙසය. එනමුත් ප්‍රයෝගික තත්ත්වයන් හිදී රජුට ටිකක් ඉවසිල්ලෙන් සිටින ලෙස කීමට සිදුවන අවස්ථා ද තිබේ. ශ්‍රී ලංකාවේ දී මෙම රජුට නීචයකුට ලෙස සලකන අවස්ථා බොහෝ තිබේ. රාජ්‍ය සේවයේ නිලධාරීන්ගේ පාරිභෝගිකයන් වන්නේ මහජනතාවයි. කලකට පෙර රාජ්‍ය නිලධාරීන් විසින් මහජනතාවට ලියනු  ලැබූ ලිපි වල අත්සනට ඉහළින් ‘ඔබගේ කීකරු සේවක’ යන යෙදුම දක්නට ලැබුණි. දැන් එවැනි යෙදුමක් ලියවිල්ලේ හෝ ක්‍රියාවේ හෝ නොමැත. රාජ්‍ය නිලධාරීන්ගේ අකාර්යක්ෂමතාවය ලොව පුරා පැතිරුණු දෙයකි. එනමුත් ලංකාවේ සමහර නිලධාරීන් යම් බල අධිකාරිත්වයක් ආරෝපණය කරගෙන ජනතාව පෙලීමේ නිරතව සිටිති. වර්තමාන කොවිඩ් තත්ත්වය ජනතාව පෙළීමෙහි ලා වාහකයක් ලෙස ඔවුහු පාවිච්චි කරති.

වෛද්‍යවරයා ව්‍යාපාරයක් පවත්වාගෙන යන්නකු ලෙස සැලකුව හොත් (ඔවුන් බොහෝ දෙනෙක් පවත්වාගෙන යන්නේ ව්‍යාපාරය) රෝගියා ඔහුගේ හෝ ඇයගේ හෝ පාරිභෝගිකයා ය. මෙම පාරිභෝගිකයාට  සමහර වෛද්‍යවරු සලකන්නේ රජකුට නොව නීචයකුට පරිද්දෙනි. චැනල් සේවයේ යෙදෙන වෛද්‍යවරු  පොරොන්දු වන වේලාවට නොපැමිණෙන අතර ප්‍රමාදය විනාඩි ගණන් නොව පැය ගණන් වේ. රෝගියා ගේ ප්‍රශ්ණ වලට වෛද්‍යවරයා විස්තරාත්මක පිළිතුරු නොදෙන අතර ඔහු/ඇය රෝගියාට විධාන නිකුත් කරයි. සමහර අවස්ථා වලදී ඔවුහු ඖෂධ වෙළෙන්දන් ගෙන් අල්ලස් ලබාගෙන සිය පාරිභෝගිකයා ට අඩුමිල බෙහෙත් තිබියදී සන්නාම සහිත වැඩිමිල බෙහෙත් නියම කරති. දියවැඩියාව වැනි දීර්ඝ කාලීනව ප්‍රතිකාර ගතයුතු රෝග වලටද මෙවැනි ප්‍රතිකාර නියම කරණ වෛද්‍යවරු වෙති. මෙම සමස්ත ක්‍රියාවලිය නොමනා  ක්‍රියාවලියකි. මේවාට පැවැත්මක් නොමැත. මෙම තත්ත්වයන්ට එරෙහිව රජයක් විසින් ගතයුතු ක්‍රියාමාර්ග දෙකක් ඇත. එකක්  නියාමනයයි. අනෙක සුදුසු කම් ලත් විදේශ වෛද්‍ය වරුන්ට මෙරට වෙළෙඳ පොළ විවෘත කිරීමයි.

මේ සඳහා වෙනත් ක්‍රමයක්ද ඇත. සිය පාරිභෝගිකයාට හෙවත් රෝගියාට රජකුට ලෙස සලකන වෛද්‍යවරයාගේ ව්‍යාපාරය දිනෙන් දින දියුණු වනු ඇත. මෙම වෙනස කිරීමෙන් තමන් හා තරඟ කරණ අනෙකුත් වෛද්‍යවරුන්ට වඩා ඉහළින් සිටීමට ඔවුන්ට හැකි වනු ඇත. එමෙන්ම සමස්ත ක්ෂේත්‍රයේම වෙනසක් කිරීමට ඔවුන්ට හැකි වනු ඇත. උදාහරණයක් ගතහොත් කලකට ඉහත ත්‍රිරෝද රථ වලට මීටර් සවිකිරීමට ආණ්ඩුව උත්සාහ ගත් නමුත් ත්‍රි රෝද රථ වල රියැදුරන්ගේ විරෝධය නිසා එය නොකළ හැකි විය. පසුව එක් සමාගමක් විසින් මීටර් සහිත ත්‍රි රෝද රථ වෙළෙඳ පොළට හඳුන්වා දෙන ලදී . ඉන් පසුව පාරිභෝගික ඉල්ලුම මීටර් සහිත ත්‍රිරෝද රථ සඳහා විය. ඒ අනුව අනෙකුත් රියදුරෝද තම ත්‍රිරෝද රථ වලට මීටර් සවිකර ගත්හ. ඉල්ලුමට සරිලනසේ සැපයුම තිබිය යුතුය. රජය විසින් නොකළ හැකිවූ කාර්යය වෙළෙඳ පොළ විසින් සිදු කරණ ලදී.

පුද්ගලික ව්‍යාපාර සිය පාරිභෝගිකයන්ට නොසැලකිල්ලෙන් සලකන අවස්ථා බොහෝ තිබේ. මෙය ව්‍යාපාර දියුණුවට විශාල බාධාවකි. නව පාරිභෝගිකයන් සෙවීමට වඩා වැදගත් වන්නේ සිටින පාරිභෝගිකයන් රැක ගැනීමයි. ඔවුන්ට හොඳ ප්‍රමිතියක භාණ්ඩ සැපයිය යුතුය. ලංකාවේ තිබෙන බොහෝ ව්‍යාපාර සිය නිෂ්පාදන සඳහා වන වියදම ඉහළ යන විට භාණ්ඩ වල ප්‍රමිතිය අඩු කරති. නිෂ්පාදන වියදම ඉහළ යන විට කලයුත්තේ අඩු වියදමකින් සිය භාණ්ඩ හෝ සේවා හෝ නිමවීමට ක්‍රම සහ විධි සොයා ගැනීමයි. එසේ නොකළ හැකිනම් භාණ්ඩ වල විකුණුම් මිල ඉහළ දැමීමට සිදුවේ. වෙළෙඳ පොළේ තරඟ කාරී භාණ්ඩ වල මිල සිය භාණ්ඩයේ මිලට වඩා අඩුනම් සිය භාණ්ඩ විකුණා ගැනීමට අසීරු විය හැකිය. කෙසේ වෙතත් භාණ්ඩ වල ප්‍රමිතිය අඩු කිරීම පාරිභෝගිකයා රැවටීමක් වන අතර එය නොකළ යුතු ක්‍රියාවකි. පාරිභෝගිකයා රවටන වෙළෙන්දාට පැවැත්මක් නොමැත.

රොබට් නොක්ස් විසින් ක්‍රි ව 1681 දී රචිත ඇන් හිස්ටොරිකල් රිලේෂන් ඔෆ් සිලෝන් නැමැති ග්‍රන්ථයේ මෙම දිවයිනෙහි වාසීන් පිලිබඳ කොටසේ ඔහු සිංහලයන් ගැන මෙසේ කියයි. “ඔවුහු ඉතා සට කපට කිසිම ප්‍රකාශයක්  කෙරෙහි විශ්වාසය නොතැබිය හැකි පිරිසක් වෙති. ඔවුන් කථා කරණ ප්‍රසන්න සහ ආචාරශීලි ස්වභාවය අනුව ඔවුන්ගේ ගති පැවතුම් සහ චරිත ස්වභාවය නොදන්නා අයෙක් ඉතා පහසුවෙන් රැවටීමට ඔවුන්ට පුළුවන. බොරු කීම සහ ඒ බව අනුන් දැනගැනීම සම්බන්ධයෙන් කිසිම වගවීමක් හෘදය සාක්ෂියක්, ලජ්ජාවක් හෝ නින්දාවක් ඔවුන්ට නැත. එය සාමාන්‍ය දෙයකි.”

වෙළෙඳාමේ දී එය කිසිසේත්ම සාමාන්‍ය දෙයක් නොවේ. මෙවැනි ක්‍රියා කලාපයක් සිය ව්‍යාපාරයේ පැවැත්ම බරපතල අර්බුදයකට හෙලීමට හේතුවනු ඇත. මෙරට නිෂ්පාදනයේ සහ වෙළෙඳාමෙහි යෙදෙන්නන් ගේ පොදු විඥාණයේ  රොබට් නොක්ස් ගේ ඉහත ප්‍රකාශයේ සෙවනැල්ලක් තිබෙතැයි කිවහැක. විශේෂයෙන්ම අපනයන වෙළෙඳාමට පිවිසෙන නවකයන් මෙම කාරණය පිලිබඳ සැලකිලිමත් විය යුතුය.

ලංකාවෙන් පිටරට යවන කුරුඳු සහ පොල්කොහු කර්මාන්ත බොහෝ සෙයින් එම වගාවන් පැතිරුණු පළාත්වල කුඩා පරිමාණයේ කර්මාන්ත ලෙස පවත්වාගෙන යනු ලැබේ. ඒවායේ ප්‍රමිතිය පිලිබඳ වැටහීමක් එම ව්‍යාපාර වල යෙදෙන්නන්ට නොමැත. ලංකාවේ තිබෙන වර්ගයේ කුරුඳු ලෝකයට සපයන ප්‍රමුඛ තම රට වන්නේ ශ්‍රී ලංකාවයි. එම කුරුඳු වලට විශාල ඉල්ලුමක් ලෝකයේ තිබේ. එනමුත් කුරුඳු නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලිය ඉතාමත් පසුගාමිය. නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලියේදී නිපදවන්නන් විශේෂයෙන්ම කම්කරුවන් විසින් ලෙහෙසිය පහසුව සහ කෙටි කාලීන ලාභය උදෙසා අප ද්‍රව්‍ය නිමි භාණ්ඩයට ඇතුළත් කරනු ලැබේ. නිෂ්පාදනයේ යෙදෙන කම්කරුවන්ගේ හිඟය නිසා නිෂ්පාදන ක්‍රියාවලිය සම්බන්ධව ඔවුන්ගේ අධිකාරිත්වයක් තිබේ. ඔවුන්ගේ කුලියද ඉතා ඉහළය. මෙම කුරුඳු වල ලෝක සැපයුම සීමිත නිසා සාපේක්ෂව ඉහළ මිලක් මෙරට කුරුඳු වලට ලැබේ. එනමුත් භාණ්ඩ වල ප්‍රමිතිය ඉහළ නංවා ගත හැකිනම් මෙයට වඩා බොහෝ ඉහළ මිලක් මෙරට කුරුඳු වලට ලබා ගත හැක. එසේ නොවන්නේ භාණ්ඩ වල ගුණාත්මක භාවය සහ පාරිභෝගිකයාගේ කැමැත්ත පිලිබඳ වැටහීමක් කර්මාන්තයේ පහල ස්ථර වලට නොමැති වීමයි. කොහු කර්මාන්තය පිලිබඳ තත්ත්වයද මෙසේය. ඔවුන් නිපදවන්නේ බාල වර්ගයේ කොහු වන අතර බොහෝ විට බර වැඩි කර ගැනීම සඳහා වතුර මිශ්‍ර කර කර්මාන්ත ශාලා වෙත එවන ප්‍රවනතාවයක්ද තිබේ.

අප මෙරට වෛද්‍යවරු පිළිබඳවද රාජ්‍ය නිලධාරීන් පිළිබඳවද  ත්‍රිරෝද රථ හිමියන් පිළිබඳවද කුරුඳු සහ කොහු කර්මාන්තවල  යෙදෙන්නන් පිළිබඳවද සාකච්ඡා කළෙමු. ඔවුහු සමාජයේ ඉහළ සිට පහලට හරස්කඩක් නියෝජනය කරති. ඔවුන් සියල්ලන්ගේම මහා පොදු සාධකයක් තිබේ. එනම් සිය පාරිභෝගිකයන් කෙරෙහි දක්වන අඩු සැලකිල්ලයි. මගේ නිරීක්ෂණය මෙය අපගේ ජාතික දුර්වලතාවයක් බවයි. රොබට් නොක්ස් විසින් ඉදිරිපත් කළ මානසිකත්වය අප විසින් හළ යුතුය. මෙම ජාතික දුර්වලතාවය ජය නොගත හොත් රාජ්‍ය ප්‍රතිපත්ති කෙතරම් සැකසුවත් රටේ ආර්ථිකය ඉහළ නංවා ගැනීම අපහසු කටයුත්තක් වනු ඇත.

https://www.aithiya.lk/economic-crisis-in-sri-lanka-capital-market-central-bank/8157/

published in Ayithiya on 2 May 2021