Tuesday, June 10, 2014

Sri Lanka’s foreign policy and India

New Indian Prime Minister Narendra Modi representing the Bharathiya Janatha Party captured more than 50% of the seats in Lok Sabha. After decades India is having a strong government in the centre. It was mentioned that a strong India is good for Sri Lanka. In absolute terms it cannot be and it solely depends on Sri Lanka’s foreign policy.

During the time of President Jayewardene, the Sri Lankan Government adopted a pro-Western foreign policy when India was aligned with the Soviet Union although the official policies of both governments were non-aligned. Economically India was following a closed economy where the Sri Lankan economy was liberalised after a difficult period of a closed economy.
The Indian Government was strong at that time and Indira Gandhi who fought a war with Pakistan and helped to create a separate state in East Pakistan called Bangladesh was the Indian Prime Minister. The Tamil militant movement was rising in Sri Lanka and Tamil Nadu supported the movement. In retaliation of Sri Lankan foreign policy, India supported training of Tamil militants in the Indian soil.
At the time of Prime Minister Rajiv Gandhi when he was under pressure from Tamil Nadu and when Colombo was not cooperating, he had to invade the air space of Sri Lanka and drop dry rations for the benefit of northern Tamils. President Jayewardene’s friends did not come to our rescue. The Sri Lankan Government was advised to settle the matters with India. That was the result of strong Indian Government.
During the time of Sirimavo Bandaranaike as Prime Minister, her Indian counterpart was Indira Gandhi. Foreign and economic policies of both Governments were aligned so that there were no issues pending and several issues were sorted out amicably.
When Sri Lankan Prime Minister John Kotalawala had spoken in favour of the West at the Bandung conference in 1955 which was the first African-Asian Conference, it was reported that Indian Prime Minister Nehru asked Kotalawala why he had not shown his script before speaking. Kotalawala shot back asking why Nehru had not shown his script to Kotalawala. This was because Ceylon at the time was adopting a pro-Western foreign policy and India was not. Therefore, Sri Lanka will have to toe the line of India when there is a strong centre in India.
Some are equal more than others
In foreign relations although theoretically all countries are equal whether they are big or small, practically they are not. Some are equal more than others, if I quote George Orwell. One cannot ask that how India is interfering with our domestic affairs where we do not interfere with Indian domestic affairs. It is like managing a village thug at the village level. One can become his henchman and do whatever he asks to do or else one can challenge him complaining to the police – theoretical police not the real one – and face endless problems.
Rather than going to these extremes, one can still manage him at arm’s length and earn his respect as well. One should know how not to antagonise him and also how not to appease him all the time. This is called diplomacy.
How Sri Lanka managed India in the recent past was very interesting. Students of foreign policy should study this. It was neither aligning with them nor working against them and there was no diplomatic management either. It was pure deceiving.
The Indian Government wanted to destroy the LTTE. In the first place they did not want the persons responsible for the Rajiv Gandhi assassination, which was a great humiliation to India, to exist, and in the second place they did not want a terrorist organisation with air and sea powers to exist in its borders. No super power does like that. Therefore India supported the crushing of the LTTE. The Sri Lankan Government boasted that they have managed India well unlike during the time of President Jayewardene. There was nothing to manage in Indian affairs during that time since we were aligned with India.
During that time and after the war Sri Lankan leaders promised the Indian leaders that soon after the war a political solution which would go beyond 13th Amendment to the Constitution would be implemented. This was mentioned in the discussions with several world leaders including the Secretary General of United Nations.
Once when the Indian Foreign Minister came to Sri Lanka he had discussions with the President and soon after the discussions Indian foreign Minister held a press conference and said that the President was in favour of implementing a political solution beyond the 13th Amendment. Later the President denied this claim. For the past five years Sri Lanka managed India like this.
Robert Knox on Sri Lankans
Robert Knox, a sailor in the service of English East India Company was captured by the King of Kandy Rajasinghe II in 1660 during the time of Dutch rule of the lowlands and was detained for nearly 20 years in the interior of Ceylon. After his escape he had written a book called ‘A Historical Relation of Ceylon’ which was published in 1681 in England. In this book in Part III, Chapter I, Concerning the Inhabitants of this Island under the sub heading Their Disposition, Knox stated as follows:
“………They are crafty and treacherous, not to be trusted upon any protestations: for their manner of speaking is very smooth and courteous, insomuch that they who are unacquainted with their dispositions and manners, may easily be deceived by them. For they make neither account nor conscience of lying, neither is it any shame or disgrace to them, if they be catched in telling lyes: it is so customary……..”
It was further stated as follows: “……..Of all Vices they are least addicted to stealing, the witch they do exceedingly hate and abhor; so that there are but few Robberies committed among them. They do much extol and commend Chastity, Temperance, and Truth in words and actions; and confess that it is out of weakness and infirmity, that they cannot practice the same, acknowledging that the contrary Vices are to be abhorred, being abomination both in sight of God and Man…..”
We have come a long way from 1680 but our leaders are proving to the world that we still have the bad genes of our ancestors. It should not be done at diplomatic level under any circumstances.
The China card
One other card played by Sri Lanka was the China factor. When there was pressure from India, Sri Lanka was lenient towards China in order to balance that pressure. This had antagonised the West as well. Now it is going beyond the balancing level to a dangerous game.
India is aligned with the West. If Sri Lanka is going to be aligned with China, Sri Lanka will have to face the wrath of both the West and India. With a strong Government in India and being both in the BRICS organisation, China would like to have strong relationship with India. At a decisive point, there is a possibility of abandoning Sri Lanka by China as happened during President Jayewardene’s time with West and in recent times in respect of Sudan by China. We have to be ready for these power politics.
One advantage
Sri Lanka has one advantage now. That is that the central government does not have to depend on Tamil Nadu in governance although the Tamil Nadu regional governing party won a very large number of seats in the centre.
Another advantage Sri Lanka would have, if India can be managed successfully, is that Sri Lanka would be protected by India from the West if there would be any dispute. This is the same principle of managing the village thug. He will not allow outsiders to come and poke their fingers to his territory.
Some think that since the new Indian Prime Minister is a nationalist – correct word is racist – and the Sri Lankan President is also like that, there would be a harmony with them. India is a well-established secular state and BJP would not be able to change that ground scenario. They use this in order to get power but we have seen BJP governments in the past. They were not biased towards one community as the present Sri Lankan Government.
The election campaign of the BJP was centred on economic achievements of Modi and anti-corruption approach of BJP. It is obvious other than to the Sri Lankan Government that with communal feelings and biases, a nation cannot achieve far-reaching economic goals. For sure Modi understands this.
Sri Lanka must solve internal problems
What Sri Lanka has to do is solve its internal problems and do justice to the Tamils. There is no international support for a separate state here unless the Sri Lankan Government does not provide an acceptable solution to the issue. Let alone 13+ and even 13, with the limited implementation of 13th Amendment, governance of the Northern and Eastern Provincial Councils is disrupted by the Government purposely by using respective governors. It looks like the centre fears decentralisation. Fear is a clear sign of weakness and not of strength.
If the 13th Amendment is not appropriate – it is not actually, with a lot of flaws – we should have a better solution with a new constitution. If the Government can do this simple thing, not so simple anyway, the country does not have to spend time on managing various super powers. Action is the need of the hour, not reaction.
However from the press release of the Presidential Secretariat after the recent visit of the President to India and from certain recent remarks of the Leader of the House, it seems to be that the Government is going to be adamant, most probably in order to secure the vote base of short-sighted, whether they are educated or not, Sinhala Buddhists – probably including the writer as well.
The complacent majority and their voices should realise that all of us are in rough seas. This is not the time to build castles in the air.
(Published in Daily FT on 10th June 2014)

හයිබි‍්‍රඩ් විදේශ ප‍්‍රතිපත්තිය

අද ජාත්‍යන්තර දේශපාලන ක‍්‍රියාකාරකම් අවබෝධ කර ගැනීම තරමක් අපහසු කාර්යයකි. දේශපාලන කුහකකම්, සැ`ගවුණු න්‍යායපත‍්‍ර සහ ද්විත්ව ප‍්‍රමිතීන් ජාත්‍යන්තර සබඳතා තුළ තිබෙන බව බොහෝ දෙනා කියති. රාජ්‍යයන්ගේ ප‍්‍රාථමික අවශ්‍යතා සලකා බැලීමට හැකිනම් සංකීර්ණ ජාත්‍යන්තර සබඳතා වටහා ගත හැක. ප‍්‍රාථමික අවශ්‍යතා යනු කුමක්ද? ප‍්‍රාථමික අවශ්‍යතා යනු ආත්මාරක්ෂාව සහ ආත්මාර්ථයයි.

ඕනෑම සුපිරි බලවතකුගේ විදේශ ප‍්‍රතිපත්තිය සැකසෙන්නේ පළමුව එරට ආරක්ෂක උපායමාර්ග සහ දෙවනුව එරට වෙළෙඳ අවශ්‍යතා සලකාගෙනය. ආරක්ෂක උපායමාර්ග නීති සහ රෙගුලාසි මත පදනම් නොවේ. එයට හේතු වන්නේ සත්‍ය හෝ මනඃකල්පිත බිය වන අතර එය කෙසේ හෝ ආත්මාරක්ෂාව සලසා ගැනීම අරමුණු කරගෙන ඇත.

යුක්රේනයේ සිදුවූයේ කුමක්ද? යුක්රේනියන් කොමියුනිස්ට් පක්ෂයේ ප‍්‍රථම ලේකම්වරයාව සිටි නිකිතා කෘෂෙව් සෝවියට් නායකයාව සිටි අවධියේ රුසියාවට අනුබද්ධව තිබූ ක‍්‍රිමියාව යුක්රේනයට භාර දෙන ලදී. සෝවියට් දේශය බිඳී ගිය පසු 1991 දී යුක්රේනය ස්වාධීන රාජ්‍යයක් විය. සෝවියට් දේශය සතුව තිබූ පරමාණු අවි බොහොමයක් යුක්රේනයේ ගබඩා කොට තිබූ අතර 1994 දී රුසියාව, බි‍්‍රතාන්‍යය, ඇමෙරිකාව සහ යුක්රේනය අත්සන් කළ යුරේනයේ ආරක්ෂාව සහතික කිරීම පිළිබඳ බුඩාපෙස්ට් ලියැවිල්ල මගින් රුසියාව විසින් යුක්රේනය ආක‍්‍රමණය නොකරන බවට වූ සහතිකය මත මෙම අවි රුසියාවට භාර දෙන ලදී. පසුව ප‍්‍රංශය සහ චීනය ද මෙම ලියැවිල්ලට අත්සන් කරන ලදී. වික්ටර් යනුකොවිච් 2004 දී ජනාධිපති වූ අතර පසුව එරට ශ්‍රේෂ්ඨාධිකරණය විසින් මැතිවරණ වංචා මත මැතිවරණය අවලංගු කිරීමෙන් පසුව වික්ටර් යුෂ්චෙන්කෝ ජනාධිපති වූ අතර යුලියා ටිමොෂේන්කෝ අගමැති වූවාය. වික්ටර් යනුකොවිච් 2010 දී නැවතත් ජනාධිපති විය. 2013 නොවැම්බර් මාසයේදී ප‍්‍රධාන වශයෙන් යුරෝපා සංගමය යුක්රේනය සමග ඇතිකර ගැනීමට ගිය ගිවිසුමක් රුසියාවට හිතැති ජනාධිපතිවරයා විසින් අත්හිටවීමට විරුද්ධව සහ සාමාන්‍ය වශයෙන් ජනාධිපතිවරයා යටතේ වන රාජ්‍ය දූෂණය, බලය අයථා ලෙස පරිහරණය කිරීම සහ මානව හිමිකම් කඩ කිරීමට විරුද්ධව මහා උද්ඝෝෂණ ව්‍යාපාරයක් ඇතිවිය.

20130509-RussiaUS144013ඇමෙරිකා එක්සත් ජනපදය විරෝධතා ව්‍යාපාරයට මැදිහත් වූ අතර යුක්රේනයේ ප‍්‍රජාතාන්ත‍්‍රික ආයතන ගොඩනැගීම වෙනුවෙන් ඇමෙරිකාව ඩොලර් බිලියන පහක් වියදම් කළ බව වාර්තා විය. එක්සත් ජනපද සහය රාජ්‍ය ලේකම් වික්ටෝරියා නියුලන්ඞ් සහ යුක්රේනයේ ඇමෙරිකන් තානාපති ජෙෆ්රි පියට් අතර වූ, පසුව ජනමාධ්‍යයට අනාවරණය වූ දුරකථන සාකච්ඡුාවකදී ජනාධිපතිවරයා බලයෙන් පහ කිරීමෙන් පසුව විපක්ෂ නායකයකු වූ විටලි ක්ලිට්ශේකෝ වෙනුවට තවත් විපක්ෂ නායකයකු වූ ආසෙනි යැට්සෙන්යුක් බලයට පත් කිරීමට නියුලන්ඞ්ට අවශ්‍ය වූ අතර දැනට අන්තර්වාර අගමැති වශයෙන් කටයුතු කරන්නේද යැට්සෙන්යුක් ය. නියුලන්ඞ් විසින් මෙම සාකච්ඡාවේදී යුරෝපා සංගමයට එරෙහිව අසභ්‍ය වචන පාවිච්චි කරන ලදී.

ක‍්‍රිමියන් ජනතාව ප‍්‍රධාන වශයෙන් රුසියානුවෝ වෙති. ක‍්‍රිමියාව යුක්රේනය තුළ වෙනම පාර්ලිමේන්තුවක් සහිත සීමිත නිදහසක් ඇති රටක් වන අතර යුක්රේන් නීතියට යටත්ය. ක‍්‍රිමියාවේ සිටින රුසියානුවන්ගේ ආරක්ෂාව මූලික කර ගනිමින් රුසියාව විසින් සිය හමුදා ක‍්‍රිමියාවට එවූ අතර ක‍්‍රිමියානුවන් රුසියාවට එකතු වීමට කැමති දැයි විමසමින් ජනමත විචාරණයක් පවත්වන ලදී. ක‍්‍රිමියානුවන් විසින් 2014 මාර්තු 16 වනදා 95% කට වැඩි ඡන්ද ප‍්‍රමාණයක් මගින් තමන් රුසියාවට එකතුවීමට කැමති බව ප‍්‍රකාශ කරන ලදී.

යුක්රේන අර්බුදයට අදාළ කරුණු සැකෙවින් ඉහත සඳහන් කළ අතර යුක්රේන අර්බුදය විග‍්‍රහ කරන විට අයෙකුට ඇමෙරිකාව වැරදි යැයි කිව හැක. තවත් අයෙකුට රුසියාව වැරදි යැයි කිව හැකිය. සත්‍ය වශයෙන්ම දෙපාර්ශවයම වැරදි වේ. ඇමෙරිකාව විසින් තමන් කැමති අයකු රුසියාවට යාබදව ඇති යුක්රේනයේ බලයට පත් කිරීමට එරට තුළ පැවති සිවිල් අරගලය උපයෝගී කර ගන්නා ලද අතර රුසියාව විසින් අන්තර්ජාතික නීතිවලට සහ 1994 බුඩාපෙස්ට් සම්මුතියට පටහැනිව ක‍්‍රිමියාව ආක‍්‍රමණය කරන ලදී. ඇමෙරිකාව සහ රුසියාව විසින් සිය ආරක්ෂාව තහවුරු කිරීම සඳහා කටයුතු කරන ලද්දේ යුක්රේනියානු ජනතාවගේ ස්වාධිපත්‍යය කැප කරමිනි. ඇමෙරිකාව කටයුතු කර ඇත්තේ ඔවුන් කියන ලෙස නොවන අතර ලංකාවට එරෙහි ජිනීවා යෝජනාවට අදාළව රුසියාවේ ක‍්‍රියාකාරීත්වය සහ ක‍්‍රිමියාවේ ඔවුන්ගේ ක‍්‍රියාකාරීත්වය මගින් රුසියාවේ දේශපාලන කුහකකම පෙන්නුම් කෙරේ. ක‍්‍රිමියානුවන්ට තමන්ට අවශ්‍ය දෙය ලැබී ඇත. යුක්රේනයට බොහෝවිට සදහටම ක‍්‍රිමියාව අහිමිවී ඇත. සිවිල් අරගලය සමග අමෙරිකාවේද සහයෝගය ඇතුව යැට්සෙන්යුක් බලයට පත්වී ඇත. යුක්රේන ජාතිකයන්ගේ දේශපාලන අභිලාෂයන්ට සිදුව ඇත්තේ කුමක්ද? අද දවසේ දේශපාලනයේදී රටක ජනතාවගේ දේශපාලන අභිලාෂයන් එරට නායකයන්ගේ දේශපාලන අභිලාෂයන්ට වෙනස්ව සලකා බැලිය යුතු වන්නේ බොහෝවිට නායකයන් තමන්ගේ පුද්ගලික දේශපාලන අභිලාෂයන් රටේ දේශපාලන අභිලාෂයන්ට වඩා ඉදිරියෙන් තබන බැවිනි.

වර්ෂ 2004 දී මැතිවරණ වංචා කළ දූෂිත එ්කාධිපති එමෙන්ම තම දේශපාලන ප‍්‍රතිවාදිනිය සිරගත කළ මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය කරන්නකු සිය ජනාධිපති ලෙස යුක්රේනයට ලැබී තිබුණි. ඔහු රුසියානු හිතවාදියකු වූ නිසා රුසියාවට ඔහු තබා ගැනීමට අවශ්‍ය විය. එබැවින් ඇමෙරිකාවට ඔහු ඉවත් කිරීමට අවශ්‍ය විය. විශේෂයෙන්ම බලගතු රටවලට යාබදව තිබෙන කුඩා රාජ්‍යයන්ගේ අභ්‍යන්තර අරගලවලට ජාත්‍යන්තර බල අරගලය සම්බන්ධ වූ විට සිදු වන්නේ මෙයයි.

මෙයට සාපේක්ෂව ශ‍්‍රී ලංකාවේ තත්ත්වය විමසා බලමු.

ශ‍්‍රී ලංකාව ඉන්දියන් සාගරයේ උපාය මාර්ගික වශයෙන් වැදගත් ස්ථානයක පරමාණු බලවතකු වූ වැඩි ආර්ථික වර්ධනයක් සහිත එමෙන්ම එක්සත් ජාතීන්ගේ ආරක්ෂක මණ්ඩලයේ සාමාජිකත්වය බලාපොරොත්තු වන ඉන්දියාවට සමීපව පිහිටා ඇත. එයට අමතරව ඉන්දීය ප‍්‍රාන්ත රාජ්‍යයක් වූ මිලියන 72 ක ජනගහණයක් සහිත තමිල්නාඩුව ශ‍්‍රී ලාංකික ද්‍රවිඩ ජාතිකයන්ගේ දේශපාලන අභිලාෂයන් ගැන දැඩි සැලකිල්ලක් දක්වයි. ජයවර්ධන ජනාධිපතිවරයාගේ යුගයේදී තමිල්නාඩුවේ ප‍්‍රධාන ඇමතිවරයා මෙරට ජනවර්ග ප‍්‍රශ්නයේ ප‍්‍රධාන කාර්යභාරයක් ඉටුකළ අතර රජීව් ගාන්ධි ඝාතනයෙන් පසුව මෙම තත්ත්වය කණපිට හැරුණි.

එබැවින් ඉන්දියානු දේශපාලන අවශ්‍යතාවයන් සහ තමිල්නාඩුවේ උද්වේගයන් ද එයට අමතරව සිය භූගෝලීය පිහිටීම නිසා සුපිරි බලවතුන්ගේ අවශ්‍යතාවයන්ද තුලනය කිරීමට ද ශ‍්‍රී ලංකාවට සිදුවේ. ජයවර්ධන යුගයේ සිට මෙරට සිදුවූ මානව හිමිකම් උල්ලංඝනයන් නිසා බටහිරින් බලාපොරොත්තු වූ යුද්ධ ආධාර නොලැබුණි. කුමාරතුංග යුගයේ කදිර්ගාමර් විදේශ ඇමති ලෙස කටයුතු කරන විට මෙම තත්ත්වය වෙනස් වුණි. වර්තමානයේ ලංකාව පළමුව ඉන්දියානු බලපෑම් තුලනය කිරීම සඳහා ද දෙවනුව යුද්ධයෙන් පසුව එන බටහිර බලපෑම් තුලනය කිරීම සඳහා ද චීනයට වඩාත් බර තබා ක‍්‍රියා කරන පිළිවෙතක් අනුගමනය කරයි. සිරිමාවෝ බණ්ඩාරනායක විසින් අනුගමනය කරන ලද නොබැඳි ප‍්‍රතිපත්තිය මෙය නොවන බව අවධාරණය කළ යුතුය. එයට ප‍්‍රතිවිරුද්ධව මෙය ප‍්‍රතිපත්තීන් මත නොව අමුවෙන්ම කේවල් කිරීම මත පදනම් වූ දඩබ්බර ක‍්‍රියා පටිපාටියකි. මෙම ක‍්‍රියාපටිපාටිය කොතෙක් දඩබ්බරදැයි ඉන්දියාව ජිනීවා යෝජනාවට ඡන්දය දීමෙන් වැළකී සිටීමට ප‍්‍රත්‍යුපකාර වශයෙන් ජනාධිපතිවරයා විසින් මෙරට මුහුදු සීමාවේ මසුන් මරමින් සිට අත්අඩංගුවට ගත් ධීවරයන් සැණෙකින් නිදහස් කිරීමෙන් පෙනේ. කලකට පෙර ඉන්දියාවේ බුරුම ප‍්‍රතිපත්තිය නිසා බුරුමය චීනය මත රඳා පැවතුණු බැවින් ඉන්දියාව ලංකාව සම්බන්ධයෙන් කටයුතු කරන්නේ පරෙස්සමිනි. යුක්රේනයේ සිදුවූ දෙයද සැලකිල්ලට ගනිමින් බටහිර රාජ්‍යයන් වඩාත් ආක‍්‍රමණික ලෙස හැසිරෙනු ඇතැයි බලාපොරොත්තු විය හැක. ඉන්දියාව දැනට එකතු වී සිටින්නේ බටහිර සමග බවත් ජයවර්ධන යුගයේ මෙන් රුසියාව සමග නොවන බවත් අප මතක තබා ගත යුතුය.

ඕනෑම රටක් තවත් රටකට උදව් කරන්නේ ස්වාර්ථය උදෙසාය. එරටට ඇති අනුකම්පාවකට නොවේ. චීනයේ ලංකා ප‍්‍රතිපත්තිය අප විසින් පරිස්සමින් සලකා බැලිය යුත්තේ ඔවුන් බුරුමයේ සහ සුඩානයේ අනුගමනය කළ ප‍්‍රතිපත්තීන් නිසාය. බුරුමය චීනයේ අධිකාරිත්වය සහ මානව හිමිකම් උදෙසා වූ අන්තර්ජාතික බලපෑම හේතුවෙන් චීනය මත බර නොතබන ප‍්‍රතිපත්තියක් අනුගමනය කරයි. චීනය විසින් ඉතා තීරණාත්මක අවස්ථාවකදී සුඩානය අත්හැර දමනු ලැබූ අතර පසුව ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රජාවගේද අනුමැතිය ඇතිව එරට දෙකඩ කරනු ලැබිණ.

Indian_Lankan_Heads_1ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රජාව විසින් ද මතුකරන ලද දේශීය ප‍්‍රශ්නයක් අප හමුවේ තිබේ. ජාත්‍යන්තර ප‍්‍රජාව මෙරට පාලකයන්ට කියා සිටින්නේ මෙරට වැසියන්ගේ මානව හිමිකම් උල්ලංඝනය නොකරන ලෙසත් වාර්ගික සහ ආගමික සුළුතර කොටස්වලට අසමාන ලෙස නොසලකන ලෙසත්ය. ලංකාව විසින් අත්සන් කර ඇති ජාත්‍යන්තර සම්මුතීන්ට අනුව මෙය ඉතාමත් සාධාරණ ඉල්ලීමකි. එයට අමතරව යුද්ධයේ අවසන් අදියරේදී සිදු වූ ක‍්‍රියා පිළිබඳව විශ්වාසනීය විමර්ශනයක් ඔවුහු බලාපොරොත්තු වෙති. ජනාධිපතිවරයා එක්සත් ජාතීන්ගේ මහ ලේකම් ඇතුළු නොයෙකුත් විදෙස් නායකයන් සමග ඇතිකරගත් එකගතා මත ද ජාත්‍යන්තර නිර්ණායක මත ද මෙය සාධාරණ ඉල්ලීමක් වේ. සිංහල වීරයන් වූ සිය සේනාවේ ද සතුරු සේනාවේ ද සෙබළුන්ගේ ජීවිත විනාශය වළකනු සඳහා සිය ප‍්‍රතිවාදියා සමග ද්වන්ධ යුද්ධයකින් සටනේ තීරණය දැකීමට යෝජනා කළ දුටුගැමුණු ද බි‍්‍රතාන්‍යයන්ට එරෙහි වීමට තීරණය කළ පසු තමන් සන්තකයේ තිබූ බි‍්‍රතාන්‍යයන්ට අයිති ආයුධ ආපසු යැවීමට කටයුතු කළ කැප්පෙටිපොළ ද ගත් ක‍්‍රියාමාර්ග අනුව ද මෙය සාධාරණ ඉල්ලීමකි. නිරායුධ දෙමළ වැසියන් මරා දැමීම, එවැනි දෙයක් සිදුවූවානම්, අප අනුමත කරන්නේ කෙසේද? එය එසේ නොවූවා නම් හමුදාවේ සහ රාජ්‍යයේ කිර්තිනාමය ප‍්‍රතිෂ්ඨාපනය කළ යුතුය.

රාජ්‍යය කරමින් සිටින්නේ කුමක්ද? ඔවුන්ට මෙම ප‍්‍රශ්නය සදහටම විසඳීමේ අවශ්‍යතාවක් නොමැත. එනමුත් සදහටම බලයේ රැඳී සිටීමේ අවශ්‍යතාවක් ඔවුන්ට ඇත. එබැවින් වර්ගවාදී සහ ආගම්වාදී සිංහලයන්ගේ එම හැගීීම් ජිනීවා යෝජනාව ගෙන ආ බටහිර රාජ්‍යයන්ට එරෙහිව අවුළුවමින් ද සුළු ජාතිකයන්ගේ සාධාරණ ඉල්ලීම් බෙදුම්වාදය ලෙස අර්ථ දක්වමින් ද සමස්ත දේශය මුහුණදෙන අභාග්‍යය ඉදිරියේ සිය පැවැත්ම තහවුරු කර ගැනීමට පාලකයෝ සමත් වී සිටිති. බලයේ සිටීම සඳහා වන මෙම උපායමාර්ගය අනුව පහසුවෙන් විසඳා ගත හැකි දේශීය ප‍්‍රශ්නයක් සියුම් ජාත්‍යන්තර බල අරගලය සමග ඉතාමත් අන්තරායදායක ලෙස බද්ධ කිරීමට පාලකයෝ කටයුතු කරති. යුක්රේනයේ සිදුවූ දේ සමග සසඳා බලන විට රටට මේ නිසා දීර්ඝකාලීන ප‍්‍රතිවිපාකවලට මුහුණ දීමට සිදුවනු ඇත.

එබැවින් මෙරට මහජනතාව කුමක් කළ යුතුද? බටහිරට අවලාද නැගීම කිසිසේත්ම ප‍්‍රතිඵලදායී නොවන බව ඔවුන් විසින් වටහා ගත යුතුය. දේශපාලන කුහකකම්, සැගවුණු න්‍යාය පත‍්‍ර සහ ද්විත්ව ප‍්‍රමිතීන් ජාත්‍යන්තර සබඳතා තුළ තිබේ. ලංකා රාජ්‍යයද ක‍්‍රියා කරන්නේ එලෙසය. තමන්ගේ ප‍්‍රශ්නයට අන් අයෙකුට අවලාද නැගීම මගින් තමන් විසින් ප‍්‍රශ්නය තමන්ගේ ග‍්‍රහණයෙන් මුදා හරින අතර එමගින් එයට විසඳුමක් දීමට තමන්ට ඇති හැකියාවද තමන් විසින් අවම කරගනු ලැබේ. ජාතික තලයේදී මෙවැනි ක‍්‍රියා නොකළ යුතු අතර තමන්ගේ ප‍්‍රශ්නය තමන් විසින් නොවිසඳීම මගින් විදෙස් බලවේගවලට මෙරට ප‍්‍රශ්නවලට මැදහත් වීමට රාජ්‍යය විසින්ම මාර්ගය සලසා දෙනු ලැබේ. පාලකයන් තමන්ගේ උපාය සාර්ථක ලෙස ක‍්‍රියාවට නංවා ඇත. මහජනතාවද එම උගුලේ අසුවී ඇති බව පෙනේ.

Published in Samabima on 9th June 2014

Sunday, June 1, 2014

Why isn’t the Western form of democracy effective in the East?

I have received a web response for my last article, ‘From Political Autocracy to Economic Autocracy,’ stating that sometimes autocracy is better than chaos of ‘democrazy’. I have heard this view many a time in Sri Lanka, citing examples of Eastern nations – Singapore under Lee, Iraq under Saddam and Libya under Gaddafi. Probably unexpressed examples were Zimbabwe under Mugabe, North Korea under Kim and Sri Lanka under Rajapaksa. Discussing this a little deeper is appropriate since there are deliberations about a new constitution.

We received democracy from Britain where democracy evolved through the centuries and turned into a way of governance suitable for that country. Parliamentary sovereignty is a basic principle of the governance system of Britain. Democracy is a system of government by the whole population or all the eligible members of a state, typically through elected representatives. Modern constitutions were evolved based on the concepts of liberty, equality and justice. These are the values of the individualist western cultures especially in United States of America and Britain.
Liberty
Compared to the previous governance systems by kings or queens, which prevail in some countries even today, the democratic governance system is a great achievement. Democracy is governance by majority. The persons who drafted the Constitution of USA, which was the pioneering constitution by the people in the modern world, ensured that liberty of the people would not be sacrificed by the rule of the majority. They defined the authorities of Executive, Legislature and the Judiciary; ensured that none of the said institutions could act arbitrarily and thereby ensured democracy and especially liberty which goes beyond democracy. The Preamble of US constitution goes as follows.
“We the people of the United States, in Order to form a more perfect Union, establish Justice, insure domestic Tranquillity, provide for the common defence, promote the general Welfare, and secure the Blessings of Liberty to ourselves and our Posterity, do ordain and establish this Constitution for the United States of America.”
Liberty is defined in the Oxford dictionary as follows: “The state of being free within society from oppressive restrictions imposed by authority on one’s behaviour or political views.”
Sri Lanka
In the Constitution of Sri Lanka also, Chapter III of Fundamental Rights deals with Liberty of the people but the collectivist Sri Lankan society does not recognise the value of liberty. Not even a proper Sinhala word exists for the word liberty. It is very freely translated to Sinhala as freedom.
Societies which value liberty respect the rights of the others and the behaviour of the members of the society is rule based. Authority of the law is prevalent. Sri Lankan society comprises of groups, large or small. Largest group they have is race or religion and unfortunately it is not the nation. They do not conceptualise the word nation and very often it is used to denote the race which they belong to. They are hostile to the out-group members. They break rules very often and things happen based on relationships. When there is queue they try to break it and by breaking it they do not realise that they break the rights of the others but they think that they are smarter. Once they belong to a group they are very protective of that group and the tendency is group view supersedes the independent views. By creating political parties under the Western form of democracy, an additional in-group was created. When they support a political party, they defend the wrongdoings of that party even though those have devastating effects to the country. The political party which is in power necessarily would be hostile to the members of the political parties which are not in power. Democracy would be diminished to the level of tyranny of the majority which means autocracy. Majority and the minority do not have a sense of liberty so that minority will wait until they get the power in order to do the same in retaliation. On the other hand political parties which are not in power would try to get power using whatever means. They might try some destructive methods even though those are against the national interest. This is the point one would say that autocracy is better than democracy.
Therefore implementation of democracy in the collectivist Eastern cultures would either create autocracy if the majority rule is powerful or create anarchy if the opposition is powerful. Sri Lanka is an example of the former and Thailand is an example of the latter.
Individualism and collectivism
Geert Hofstede, the foremost social psychologist who developed the theory of cultural dimensions, defined individualism and collectivism as follows: “Individualism pertains to societies in which the ties between individuals are loose: everyone is expected to look after himself or herself and his or her immediate family. Collectivism as its opposite pertains to societies in which people from birth onwards are integrated into strong, cohesive in-groups, which throughout people’s lifetime continue to protect them in exchange for unquestioning loyalty.”
He further observed: “In collectivist societies Identity is based in the social net-work to which one belongs and in individualist societies Identity is based in the individual. In collectivist societies opinions are pre- determined by group membership and in individualist societies everyone is expected to have a private opinion.”
Western democracy 
Western democracy was evolved in those countries based on their culture and way they think and behave which is individualistic. In these societies it is appreciated that people have different views. The best example is the quote of Voltaire who shaped the minds of the people for French Revolution. He said: “I do not agree with what you have to say, but I’ll defend to the death your right to say it.”
This type of thinking is alien to the collectivist eastern cultures. In the societies where individual views are appreciated, democracy can be evolved only through a system where majority view gets the priority. In these societies with the sense of Liberty, minority who is having a different view will not be harassed. Therefore there would be no autocracy. On the other hand parties who do not have power would not be impatient and create unnecessary troubles so that there would be no anarchy.
History says that democracy originated in Greek city states in 8th to 6th centuries BC. During the time of Buddha in 6th century BC, Ajasath the king of Magadha and a devotee of Buddha wanted to invade the Vajji territory. Buddha advised the Chief Minister of Ajasath, Vassakara, not to go ahead with war.
The Buddha further said that the Lichchavis, rulers of Vajji, could not be suppressed and defeated until they adhered to the seven Dhammas which were not conducive to defeat (Saptaaparihaniya Dhamma). Those are given below:
  •  They held regular meetings to discuss matters pertaining to the day-to-day administration.
  • They met, worked and dispersed as a team.
  • They strictly followed the law of the country.
  • They were submissive to the elders.
  • They respected the women-folk and condemned the oppression of women.
  • They followed the religious customs and protected them.
  • They respected the clergy and held them in veneration.
In the Maha Parinibbana Sutta, the Buddha said as follows.
“Oh, bhikkus, so long as you sit together and discuss your problems together as a matter of routine, you are assured of progress but no set-backs. Oh bhikkus, so long as you are bound together in unity you are assured of progress but no set-backs.” Those were in fact the democratic traditions followed by the Vajjis which Buddha wanted to introduce into the bhikku order.
The values behind these seven points can be identified as follows:
  •  Consensus
  • Maintain the rule of law
  • Protect the weak
  • Respect those who are     respectable
These values other than the second one are contrary to the Western protestant work ethic which was defined by Max Weber in 1904. Consensus is prevalent in the thinking pattern of the Eastern nations. In Japanese businesses, decision making time is very longer since they seek the approval of all the members of the team whereas in American business decisions are made by the top management fairly quickly. Implementation time of the decisions in Japanese businesses is much quicker compared to the American companies since the support of all the team members are there since they made the decision.  Therefore if democracy can be introduced to Eastern collectivist cultures by way of consensus instead of majority rule, it would be lasting and beneficial. In collectivist cultures in-groups can be as small as the unit of family and can be as large as the entire nation. Within these in-groups inter personal relationship and consensus would be valued rather than liberty, which is valued very much in individualist countries.
New constitution
In this light we should view the proposal for a new constitution by the United National Party where it was suggested as follows.
“The Member who commands the majority of a Provincial Council shall be appointed as the Chief Minister and the Leader of the political party which has secured the next highest number of seats shall be appointed as the Deputy Chief Minister. The Boards of Ministers of the Provincial Councils will be appointed proportionately to the votes polled by the respective political parties in such Council.”
We had this type of governance under the Donoughmore constitution where a committee system of government was created with consensual decision making and the in-built series of checks and balances. Probably China is trying to follow this type of model of governance although with lot of deficiencies. East should explore the best form of democracy they can implement rather than relying on autocracy.
However whether it is in an individualist, collectivist, capitalist or socialist society it is a must in governance to follow the rules. As adhered by Vajjis, to maintain rule of law is of paramount importance for the strength of a state. Sometimes kings of Sri Lanka placed rule of law above themselves. Elara was one of them. When Elara arrived to a temple for a discussion with Bhikkus, his wagon stuck the stupa and an injury was caused. It was reported in Mahavamsa that the King leaped from his car and flung himself down upon the road with the words: “Sever my head also (from the trunk) with the wheel.” Bhikkus intervened and the King was appeased.
The incumbent Sri Lankan President, all his predecessors and successors if any, are above the law constitutionally and his henchmen are above the law unconstitutionally. The situation was aggravated in recent times resulting lawlessness throughout the country. This is a dangerous situation and this type of state is bound to collapse. Even the Buddha vouched for that.
(Published in Daily FT on 20th May 2014)